oprzeć się

зак.

1. o co аперціся, абаперціся на што, аб што;

2. ( na czym) абаперціся, аблакаціцца;

oprzeć się łokciami na co — аблакаціцца на што;

3. komu/czemu утрымацца; запрацівіцца;

nie mogę się ~\ by nie ... — не магу ўтрымацца, каб не ...;

oprzeć się pokusie — утрымацца ад спакусы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

успе́рціся

1. разм. (абаперціся, аблакаціцца) sich auf die [den] Éll(en)bogen stützen;

2. (узлезці, узкараскацца куды-н.) erstéigen* vt, empórsteigen* vi (s); гл. узлезці;

3. разм. жарт. (рана ўстаць) sehr früh erwáchen, sehr früh áufstehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

успе́рціся, узапруся, узапрэшся, узапрэцца; узапромся, узапрацеся; пр. успёрся, ‑перлася; зак.

Разм.

1. Абаперціся, аблакаціцца на каго‑, што‑н. Стары давалокся да стала знясілены, усцягнуўся на край лавы і ўспёрся ўпалымі грудзямі на стол. Кірэенка. Нехта зноў свіснуў, ужо трохі смялей. Чалавек адказаў яму такім жа свістам і зноў успёрся на локаць. Крапіва. — Не, мне няцяжка, — бадзёра адказвае Косцік. А самому робіцца шкада маткі. Вунь якая яна. Белая і ледзь ідзе. — Ты ўзапрыся на мяне, узапрыся, пойдзем памаленьку, — гаворыць ён. Арабей.

2. Узлезці, узабрацца куды‑н., на што‑н. Адась успёрся на [плот] і пачаў глядзець на балота пад узгоркам. Чорны.

3. Рана ўстаць. Успёрся ў такую рань. □ А заспяваюць другія пеўні — ногі самі сабой ссоўваюцца з ложка. Дзіва — і мёртвы ўстаў бы, калі стары, крэкчучы, успёрся, пачаў сноўдацца па хаце. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stémmen

1.

vt

1) выдзёўбваць (стамескай і г.д.)

2) упіра́цца

die Béine gégen den Bóden ~ — упіра́цца нага́мі ў зямэ́р

die Árme in die Séiten ~ — узя́цца ў бо́кі

3) падпіра́ць (сцяну і г.д.)

4) спарт. вы́ціснуць (вагу)

2.

(sich)

1.

(an, auf, gegen A) упіра́цца (у што-н.)

sich auf die Éllenbogen ~ — аблакаці́цца, абапіра́цца лакця́мі (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)