únversteuert, unverstéuert

a не абкла́дзены пада́ткам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

обва́ленный

1. абва́лены, мног. паабва́льваны;

2. абкла́дзены, абсы́паны; см. обвали́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЕ́НЗАЎШЧЫНА,

2 каменныя могільнікі каля в. Вензаўшчына Шчучынскага р-на Гродзенскай вобл. На могільніку канца 10—12 ст. магілы купалападобна абкладзены камянямі ў 3—4 слаі, на могільніку канца 10—15 ст. — у 1 слой. Пахавальны абрад — трупапалажэнне ў ямах (нябожчык абкладзены дошкамі або ў дамавіне), трапляецца трупаспаленне. Пахавальны інвентар: прылады працы, зброя, шматпацеркавыя скроневыя кольцы, сярэбраныя, бронзавыя і медныя ўпрыгожанні, фрагменты керамічнага ляпнога і ганчарнага посуду, цэлыя гаршкі.

т. 4, с. 87

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

обло́женный

1. в разн. знач. абло́жаны, мног. паабклада́ны, паабкла́дваны;

2. абло́жаны, абкла́дзены, мног. паабклада́ны, паабкла́дваны;

3. абло́жаны, абкла́дзены, мног. паабклада́ны, паабкла́дваны, абліцава́ны, мног. паабліцо́ўваны;

4. абкру́жаны, асту́плены;

5. абло́жаны; см. обложи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heavy-duty

[,heviˈdu:ti]

adj.

1) звышмо́цны; трыва́лы

heavy-duty tires — до́ўгатрыва́лыя шы́ны

2) абкла́дзены вялікім мы́там

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wykładany

1. выкладзены; вытлумачаны;

2. абкладзены; абліцаваны;

wykładany kołnierz — адкладны каўнер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кама́рнік, комарнік ’будан з лазовых галін, абкладзены зямлёю’ (жытк., Нар. сл.). Укр. гуц. комарник ’хаціна для авечага пастуха’, бойк. ’хата для пастухоў на паланіне’, ’хлеўчык на паланіне, у якім пастухі вараць сыр’; польск. паўдп. komar nik, чэш. валаш., славац. komärnik ’столік, паліца ў пастухоўскай хаціне, на якіх сохне сыр’. Карпатызм. Парсун, рум. согпагпіс ’задняя, адгароджаная частка ў пастухоўскай хаце, дзе сушыцца сыр’. Відавочна, генетычна звязаны з каморамі.). (Махэк* > , 271).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ка́фля, ‑і, ж.

Керамічны выраб для абліцоўкі сцен і печаў у выглядзе пліткі, вугла, часткі карніза. Бліскучыя каляровыя кафлі, якімі аздабляюцца ўсе будынкі, захоўваюць свой колер па працягу трохсот — чатырохсот гадоў. В. Вольскі. / у знач. зб. — Гэта ж мы з вамі ляльку, а не кватэру зрабілі, кухня і ванна абкладзены белаю кафляю, падлога паркетная, на столі лепка... Арабей. Другі куток [пакоя] займала прыгожая грубка з узорыстай цёмнай кафлі. Васілевіч.

[Ням. Kachel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́п ​1

1. Земляны вал, насып з траншэяй (Слаўг.).

2. Капец бульбы, абкладзены саломай і абсыпаны зямлёй на зіму (Гарад. Касп.).

3. Бліндаж (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

belégt

a

1) абкла́дзены

~es Brötchen — бутэрбро́д

~e Stímme — хры́плы [сі́плы, глухі́] го́лас

2) заня́ты (пра месца)

3) падмацава́ны (пісьмовымі доказамі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)