абду́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачмуці́ць, ачмучу, ачмуціш, ачмуціць; зак., каго.

Разм. Адурманіць; абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

облапо́шить сов., прост. аблапо́шыць, абдуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обморо́чить сов., разг. абмаро́чыць, абдуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одура́чить сов. абдуры́ць, мног. паабду́рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Абдурыць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдурваць — абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абжу́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм. Ашукаць у карыслівых мэтах; абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обдури́ть сов., разг. абдуры́ць, мног. паабду́рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

okpić

зак. абдурыць;

dać się okpić — даць сябе абдурыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)