мі́лы, -ая, -ае.

1. Які выклікае прыхільнасць да сябе; прыемны, абаяльны.

Мілая ўсмешка.

2. Блізкі сэрцу, любімы, дарагі.

Душу поўнілі мілыя краявіды.

3. у знач. наз. мі́лы, -ага, м., мі́лая, -ай, ж. Каханы, каханая.

З мілым рай і ў будане (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

scharmánt

a чаро́ўны, прыва́бны, абая́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыва́бны

1. (спакуслівы) verführerisch; verlóckend;

2. (абаяльны) bezáubernd

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

captivating [ˈkæptɪveɪtɪŋ] adj. чаро́ўны, прыва́бны, абая́льны, захапля́льны;

a captivating smile чаро́ўная ўсме́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ravishing [ˈrævɪʃɪŋ] adj. чаро́ўны, цудо́ўны; абая́льны;

a ravishing young woman прыва́бная малада́я жанчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

charming [ˈtʃɑ:mɪŋ] adj. прыва́бны, чаро́ўны, абая́льны;

What a charming young woman! Якая абаяльная/прывабная жанчына!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

personality​1 [ˌpɜ:səˈnæləti] n.

1. асо́ба, індывідуа́льнасць;

He is a charming personality. Ён абаяльны чалавек.

2. вядо́мая, выда́тная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

éinnehmend

a прыва́бны

er hat ein ~es Wésen — ён абая́льны; жарт. ён абжо́ра, ён заграба́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nieodparty

nieodpart|y

1. неадхільны; неадольны; неабвержны, неабвяргальны;

~e zarzuty — неабвяргальныя абвінавачанні;

2. чароўны; абаяльны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мі́лы, мі́лый, мэ́лы ’які выклікае прыемнае ўражанне’, ’абаяльны’, ’дарагі, любімы’, ’каханы’, мі́ленькі, мілю́сенькі, мілёхенькі, мілю́тэнькі, мілюхны́ ’тс’ (ТСБМ, Нас., Шат., Бяльк., Кліх, ТС, Сл. ПЗБ, Нар. Гом.), ст.-бел. милъ, милый ’любы, любімы, дарагі, вельмі блізкі, прыемны, паважаны’ (Булахаў, Гіст., 132). Укр. милий, рус. милый, мил, польск., н.-, в.-луж. miły, чэш., славац. milý, славен. mȋł, míla, серб.-харв. ми̏о/ми̏ла, ми̏ло, мак., балг. мил, ст.-слав. милъ. Прасл. milъ. Утворана пры дапамозе суфікса ‑lo‑ ад і.-е. *mei̯- ’сябраваць’ (як і mirъ). І.‑е. адпаведнікі: літ. míelas, mýlas ’мілы, шаноўны’, méilė ’каханне’, mylė́ty ’кахаць’, лат. mīļš ’мілы’, ст.-прус. mijls ’любы’, ст.-інд. máyas‑ ’радасць’, ст.-грэч. μείλιον ’прыемны падарунак’ (Бернекер, 2, 58; Мее, 413, 421; Траўтман, 174; Фасмер, 2, 622). Махэк₂ (363) услед за Р. Раскам выводзіць прасл. milъ са ст.-грэч. φίλος (< *bhilos) — неверагодна. Сюды ж мі́ласць, мі́лысьць ’велікадушнасць’, ’ахвяраванне, дар’, ’пачцівы зварот’, ’дабрадзейства для бедных і няшчасных’ (ТСБМ, Др.-Падб., Бяльк., Яруш.; КЭС, лаг.), брасл. мі́лосць ’ласкавасць’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)