Наваійскі аазіс 2/487

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

оа́зис аа́зіс, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oasis [əʊˈeɪsɪs] n. (pl. oases)

1. аа́зіс

2. аа́зіс, прыста́нішча, прые́мнае выключэ́нне (на агульным шэрым фоне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ose

f -, -n аа́зіс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

oasis

[oʊˈeɪsɪs]

n., pl. -ses

аа́зісm.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пагі́бельны, ‑ая, ‑ае.

Які нясе, утрымлівае, тоіць у сабе пагібель; гібельны. Пагібельны ўплыў. □ Направа ўзнімалася зялёнае ўзгор’е вялікага кургана. Гэта быў аазіс у пагібельнай пустэльні балот. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахалтэкі́нскі: а. аа́зіс ахалтеки́нский оа́зис;

~кія экспеды́цыі — ахалтеки́нские экспеди́ции;

а. конь — ахалтеки́нская ло́шадь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oaza

ж.

1. аазіс;

2. моладзевы каталіцкі рух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пустэ́льня, ‑і, ж.

Тое, што і пустыня. Вярблюды ідуць, вярблюды Павольна адмерваюць крок, Па гліне сухой, па грудах — Пустэльняй ідуць здалёк. Хведаровіч. Пайшоў, як волат, праз пяскі Пустэльняю Турксіб. Броўка. Направа ўзнімалася зялёнае ўзгор’е вялікага кургана. Гэта быў аазіс у пагібельнай пустэльні балот. Самуйлёнак. Перад намі на поўначы дзікай У пустэльнях растуць гарады. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., што.

Расчысціць, выкапаўшы пні, дрэвы, кусты. [Казакі] аблюбавалі сабе далёкае ад людскіх паселішчаў месца, раскарчавалі глыбока ў лесе паляну і паставілі там першыя дзве хаты. Сачанка. Праз гады два мы раскарчавалі, расчысцілі пляцы і на той захламленай, дзікай пляцоўцы стаў дзівосны аазіс. Дубоўка. // Выкарчаваць, выцерабіць. Людзі здолелі раскарчаваць лес, выцерабіць поплаў — зрабіць зямлю. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)