паўсядзённасць, ‑і, ж.
Уласцівасць паўсядзённага. Проза ў адрозненне ад паэзіі патрабавала аб’ёмнага паказу жыцця з падрабязнасцямі побыту, паўсядзённасці, нораваў, характараў. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пунсо́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць пунсовага; ярка-чырвоны колер. Вышэй ад лесу пунсовасць слабела, паступова пераходзіла ў ружовасць, якая ахоплівала паўнеба. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пустэ́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць пустэльнага; бязлюднасць. Гэта чорная паласа зямлі змяніла выгляд усяго балота, ажывіла яго, парушыла яго пустэльнасць, здзічэласць. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разнаро́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць разнароднага; неаднолькавасць. Ленінская думка пра складанасць і разнароднасць сусветнага рэвалюцыйнага працэсу знайшла пацвярджэнне ў сучасную эпоху. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скры́тнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць скрытнага (у 1 знач.). Гэта быў хлопец бадай старэйшы за ўсіх тут, яго недалюблівалі за скрытнасць. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смяшлі́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць смяшлівага; схільнасць да смеху з любой прычыны. Неўзабаве плаксівасць прайшла, а смяшлівасць заставалася да самага юнацтва. Майхровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сула́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць суладнага; гарманічнасць, суладжанасць, згоднасць. Маляўнічая прыродаапісальная лірыка здзіўляе і вабіць сваёй пластыкай, паўнатой і суладнасцю эмоцый. Бугаёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ула́днасць, ‑і, ж.
Кніжн. Уласцівасць уладнага. Уладнасць голасу. □ За плячыма вартаўніка вісела стрэльба. Усё гэта прыдавала вартаўніку .. уладнасць і ўпэўненасць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
умяшча́льнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць умяшчальнага (у 1 знач.). Умяшчальнасць клуба.
2. Здольнасць умяшчаць пэўную колькасць чаго‑н.; ёмістасць. Умяшчальнасць цыстэрны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хара́ктарнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць характарнага. У такім кірунку працаваў і Платонаў, у якога вонкавая характарнасць — не самамэта і не першааснова. Сабалеўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)