Праці́ўку ’насуперак’, ’насупраць’, ’у параўнанні з’ (Нас.). З польск. przeciwko ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прачу́ліваць ’прыводзіць да прытомнасці; да ўсведамлення зробленага’ (Нас.). Да чулы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́іск ’пошук’ (поѣхавъ въ проискъ бѣглыхъ людзей) (Нас.). Да іскаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыпа́лы ’які прыспеў нечакана’ (Нас.). Да прыпадаць1 ’нечакана з’яўляцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыпе́таваць ’біць, калаціць да смерці’ (Нас.), пры́петка ’заклёпка’ (Ласт.). Гл. пе́таваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прытала́ніць ’пашчасціць; пашанцаваць’ (Нас., Байк. і Некр.). Да тала́ніць, патала́ніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прычы́нца ’віноўнік’ (Нас.). З польск. przyczyńca ’тс’, якое да przyzynió ’прычыніць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прэ́йсце ’пераход, праход’ (Нас., Байк. і Некр.). З польск. przejście ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Псі́кус ’стары сабака’, ’вымова’ (Нас.). З польск. psikus < psi kus ’свавольства’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пю́сіць ’мачыцца, сікаць (“слово детское”)’: нехай пюсіиць (Нас.). Гл. пісяць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)