перанумарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Паставіць другі, новы нумар, панумараваць нанава, іначай.

2. Панумараваць усё, многае. Перанумараваць старонкі рукапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасаджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пасаджаць усё, многае або ўсіх, многіх. Перасаджаць усе дрэвы. Перасаджаць усіх вінаватых у турму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Залішне саскварыць, паскварыць больш, чым трэба.

2. Саскварыць, паскварыць усё, многае. Пераскварыць усё сала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераснава́ць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; ‑снуём, ‑снуяце; зак., што.

1. Аснаваць нанава, іначай. Пераснаваць кросны.

2. Паснаваць усё, многае. Пераснаваць усе ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастрахава́ць, ‑страхую, ‑страхуеш, ‑страхуе; зак., каго-што.

1. Застрахаваць зноў, яшчэ раз. Перастрахаваць маёмасць.

2. Застрахаваць усё, многае. Перастрахаваць усе будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перафастрыгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

1. Сфастрыгаваць нанава, іначай. Перафастрыгаваць блузку. Перафастрыгаваць каўнер.

2. Пафастрыгаваць усё, многае. Перафастрыгаваць усе швы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выно́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа многае перанесці; стойкі, загартаваны. Вынослівы конь. Вынослівы спартсмен. □ Рос .. [Быстроў] дужым, вынослівым і ўпэўненым у сабе. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унасі́ць, унашу, уносіш, уносіць; зак., каго-што.

Унесці ўнутр чаго‑н. усё, многае ў некалькі прыёмаў. Унасіць усе дровы ў павець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мно́гое сущ. шмат што, род. шмат чаго́ ср.; бага́та што, род. бага́та чаго́ ср., мно́гае, род. мно́гага ср.;

мы мно́гое уже́ сде́лали мы шмат што ўжо зрабі́лі;

ему́ мно́гого не хвата́ет яму́ шмат чаго́ не хапа́е;

во мно́гом шмат у чым.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадвя́звацца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -аецца; -аемся, -аецеся, -аюцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адвязацца, развязацца ў адных ці некалькіх месцах — пра ўсё, многае.

Вяроўкі паадвязваліся.

2. Вызваліцца ад прывязі — пра ўсіх, многіх.

Цяляты паадвязваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)