stateless [ˈsteɪtləs] adj.

1. пазба́ўлены дзяржа́ўнасці

2. які́ не ма́е грамадзя́нства; беспадда́ны;

a stateless person law асо́ба без грамадзя́нства, апатры́д, апалі́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stone​3 [stəʊn] v.

1. кіда́ць камяні́ (ў каго-н.)

2. BrE выма́ць ко́стачкі (з фруктаў);

stoned peaches пе́рсікі без ко́стачак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эпімарфо́з

(ад эпі- + -марфоз)

1) развіццё, пры якім зародак расце і паступова, без рэзкіх змен, ператвараецца ў дарослы арганізм;

2) адзін са спосабаў рэгенерацыі, пры якім з пашкоджанага ўчастка цела без істотнай перабудовы ўзнаўляецца страчаны орган.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kanalizacja

kanalizacj|a

ж. каналізацыя;

dom bez ~i — дом без водаправода

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wątpienie

wątpieni|e

н. сумненне; сумнеў;

bez ~a — без сумнення; несумненна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prosto

проста, прама; без хітрыкаў;

prosto z mostu — проста з моста

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імправізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад імправізаваць.

2. у знач. прым. Складзены адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі. Імправізаваная прамова. Імправізаваная эпіграма.

3. перан.; у знач. прым. Зроблены наспех, без папярэдніх прыгатаванняў. Імправізаваная трыбуна. Імправізаваныя насілкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малае́зджаны, ‑ая, ‑ае.

1. На якім мала ездзілі. Малаезджаны конь. Малаезджаныя калёсы.

2. Па якім рэдка, мала ездзяць. Дарога тут была малаезджаная, глухая. Чорны. Без святла, без асаблівага грукату [машына] паціху падалася па малаезджанай камяністай дарозе. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разняво́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разняволіць.

2. у знач. прым. Які дзейнічае, жыве, існуе без прымусу, без прыгнёту; вольны. Разняволеная праца. □ Пяюць гарады і багатыя сёлы, І лад разняволены, дужы й вясёлы. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хма́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Памянш.-ласк. да хмара (у 1 знач.); невялікая хмара. Хмаркі белыя марудна За лясы плывуць. Колас. Непрыкметна да сяла Без маланкі яркай, Без грымоты падплыла Хмарка. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)