гуля́ўнік, ‑у, м.

Адна- або шматгадовая травяністая расліна сямейства крыжакветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзе́льшчык, ‑а, м.

Рабочы або служачы, які выконвае здзельную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асці́на, ‑ы, ж.

Асцё; адзін вусік асця або частачка яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барэ́ц, ‑рца, м.

Спартсмен, які займаецца класічнай або вольнай барацьбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́гацца, ‑аецца; безас. незак.

Пра наяўнасць жадання або магчымасці бегаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беко́н, ‑у, м.

Прасоленая або правэнджаная маладая свініна асобага прыгатавання.

[Англ. bacon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біруза́, ‑ы, ж.

Каштоўны камень, непразрысты, блакітнага або зеленаватага колеру.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галюцынато́рны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікаецца або суправаджаецца галюцынацыямі. Галюцыпаторны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыме́нны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад назоўніка або прыметніка. Адыменнае прыслоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альбіно́с, ‑а, м.

Чалавек, жывёла або расліна з адзнакамі альбінізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)