аўты́зм

(н.-лац. autismus, ад гр. autos = сам)

хваравіты стан псіхікі чалавека, які характарызуецца паглыбленнем у асабістыя ўнутраныя перажыванні і поўным адасабленнем ад знешняга свету.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ге́ній

(лац. genius)

1) самая высокая ступень творчай адоранасці, таленавітасці чалавека ў якой-н. галіне дзейнасці (напр. паэтычны г. Пушкіна);

2) чалавек, надзелены такой адоранасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аглюціні́ны

(лац. agglutinare = склейваць)

рэчывы, якія ўтвараюцца ў крыві чалавека і жывёл пры інфекцыйных захворваннях і выклікаюць аглюцінацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акараідо́зы

(н.-лац. acaroidea, ад гр. akari = клешч)

інвазійная хвароба скуры жывёл і чалавека, якая выклікаецца кароставымі кляшчамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антгельмі́нтыкі

[ад ант(ы) + гельмінты]

рэчывы, якімі выганяюць або знішчаюць гельмінтаў як у арганізме чалавека, жывёл, раслін, так і ў знешнім асяроддзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антрапамарфало́гія

(ад антрапа- + марфалогія)

раздзел антрапалогіі, які вывучае заканамернасці зменлівасці арганізма чалавека, а таксама змены асобных яго частак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антрапано́зы

(ад антрапа- + -ноз)

група заразных хвароб, узбуджальнікі якіх здольныя паражаць толькі чалавека (напр. грып, тыфы, дыфтэрыя, сіфіліс).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

антрапацэнало́гія

(ад антрапа- + гр. kainos = агульны + -логія)

раздзел экалогіі чалавека, які вывучае ўзаемаадносіны згуртавання людзей з навакольным асяроддзем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бластацы́ста

(ад бласта- + цыста)

стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека, якая наступае ў выніку дзялення аплодненай яйцаклеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

варыкацэ́ле

(ад лац. varix = венозны вузел + гр. krele = пухліна)

варыкознае расшырэнне вен семявога канаціка ў чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)