over head and ears
а) з галаво́ю ў вадзе́
б) па са́мыя ву́шы, ве́льмі глыбо́ка, мо́цна (напр. закаха́ны, у даўго́х)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
malign
[məˈlaɪn]
1.
v.t.
дрэ́нна выка́звацца пра каго́; паклёпнічаць
2.
adj.
1) злы; шко́дны
2) ненаві́сны, варо́жы
3) ве́льмі шко́дны; злая́касны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
celestial
[səˈlestʃəl]
1.
adj.
1) нябе́сны
celestial bodies — нябе́сныя це́лы
2) ве́льмі до́бры, прыго́жы, пы́шны, раско́шны
2.
n. Figur.
жыха́р не́ба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Латно ’выгадна, зручна, вельмі добра’ (докш., Янк. Мат.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад прасл. кораня lat‑ (гл. ла́тацца). Не выключана магчымасць кантамінацыі ла́тва і лацно (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лахаму́дра, лахамудрына, лахамудрашча ’неакуратная асоба’, (іранічна) ’разумнік, хітрэц’, лахамудрыць ’паказваць сябе вельмі разумным’ (Юрч. Вытв.). У выніку кантамінацыі ўтворана ад лахудра і мудры (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Малдзіць ’гаварыць адно і тое ж, бубніць’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 23), з літ. maldýti ’паломнічаць’, ’заспакойваць немаўля’, ’вельмі прасіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ветна (прысл.) ’ветліва’ (КТС), рус. бранск. ветный ’ветлівы’. Паходзіць ад вѣтъ (па аналогіі ад іншых прыметнікаў з вельмі прадуктыўным суфіксам ‑н‑ы). Гл. ве́тлы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рыжо́цце ’вельмі рыжы чалавек’ (Нар. Гом.). Ад ры́жы (гл.) з дапамогай суф. ‑оцц‑е, як страхо́цце, брыдо́цце (Пра словаўтваральную мадэль гл. Сцяцко, Афікс. наз.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сару́к ’шарпак’ (Мат. Гом.). Не вельмі ясна. Мабыць, дыялектная форма ад серан, шэрань, дзе ‑ан, ‑ань успрымалася як суфікс і было заменена суф. ‑ук.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тля́на (тля́но) ’сыра, мокра, туманна’ (бяроз., Шатал.), тлатля́но ’вельмі мокра, сыра’ (там жа). Прыслоўе ад тлець ’гніць’ (гл.), магчыма, з экспрэсіўным падваеннем першага складу.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)