тулі́ць, тулю. туліш, туліць; незак., каго-што.

1. Прыхіляць, гарнуць да сябе з ласкай, пяшчотай. Нясе з яслей маці сына, Песціць яго, туліць... Колас. [Янка] гладзіў Аленіны валасы, праводзіў шурпатымі, прапахлымі лазою далонямі па яе твары, туліў да сябе, прыпадаў да вуснаў. Лупсякоў. // Беражліва трымаць, прыхінаць да сябе. Усё на скверах і ў парках адцвітала, а Марына туліла да грудзей свежыя, яркія кветкі. Грамовіч. // Шчыльна прыціскаць, прытульваць што‑н. Сіўка спачатку пырхала на яго і туліла вушы, а потым прызвычаілася ці можа таксама ўцяміла, што .. [козлік] яе «ветэрынар». Брыль. [Гняды] раз-поразу фыркае, туліць да галавы вушы і круціць хвастом. Чарнышэвіч. [Сашка] туліў да рукі мокрую ад крыві хустачку. Чорны. Вецер туліў плацце да .. ног [Веры]. Пестрак. // Хаваць што‑н. у што‑н. [Надзя] туліла ў шырокі плашчык сваю фігуру цяжарнай жанчыны, саромелася і адчувала сябе няёмка. Машара. Мы тулім у каўняры галовы, ляніва адмахваемся ад камароў і хмура маўчым, нібы толькі што пасварыліся. Шашкоў.

2. перан. Хаваць, укрываць каго‑н., служыць прытулкам для каго‑н. Лясы тулілі неспакойных людзей, на якіх падала панская няласка і паліцэйская помста. Колас. Нас тут гуляць і клён і сасна, Берагуць ад відна да відна. Астрэйка. Пушча і ночка яе [песню] гадавалі, Няньчылі казкамі ночы нямой; Дождж і расіца вясною купалі, Снежныя буры тулілі зімой. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Patiens et fortis se ipsum felicem facit

Цярплівы і мужны сам сябе робіць шчаслівым.

Терпеливый и мужественный сам себя делает счастливым.

бел. Хто цярплівы, той шчаслівы.

рус. Терпи, казак, атаманом будешь. Терпи горе неделю, а царствуй год. Всё приходит вовремя к тому, кто умеет ждать.

фр. Tout vient à temps à qui sait attendre (Всё приходит вовремя к тому, кто умеет ждать).

англ. A patient man wins the day (Терпеливый выигрывает).

нем. Wer aushält, bleibt Sieger (Кто выдерживает, становится победителем).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

ingebildet

1.

a уяўны

~ sein — быць пра сябе́ высо́кай ду́мкі, быць ганары́стым, зазна́цца

der ~e Krnke — прытво́рна хво́ры

2) той, хто мно́га аб сабе́ ўяўлце, фанабэ́рысты

auf sich (A) ~ sein — высо́ка [мно́га] ду́маць аб сабе́, шмат з сябе́ стро́іць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

prank

I [præŋk]

n.

шту́чка, шту́ка f., сваво́льства n.; жарт -у m.

to play pranks on each other — вы́кінуць шту́чку, падстро́іць жарт адзі́н аднаму́

II [præŋk]

v.

1) выстро́йвацца, прыбіра́цца як на пака́з

2) пака́зваць сябе́; красава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adolescent

[,ædəˈlesənt]

1.

adj.

1) юна́цкі; дзяво́чы

adolescent friendship — сябро́ўства зь юна́цкіх часо́ў

2) недасьпе́лы

He behaves like an adolescent — Ён паво́дзіць сябе́ як хлапчу́к

2.

n.

юна́к -а́ m., юна́чка f.; падле́так -ка m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shoe1 [ʃu:] n.

1. чараві́к, панто́фля;

strong shoes мо́цныя чараві́кі;

walking shoes панто́флі на ко́жны дзень/штодзе́нь

2. падко́ва

be in smb.’s shoes ≅ быць у чужо́й ску́ры;

put oneself in smb.’s shoes паста́віць сябе́ на чыё-н. ме́сца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thank [θæŋk] v. дзя́каваць

Thank you! Дзя́кую вам!;

Thank you very much! Вялікі вам дзякуй!;

thank God/goodness/hea ven(s)! дзя́куй Бо́гу!;

thank one’s lucky stars павіншава́ць сябе́ з по́спехам;

thank one’s luck for smth. дзя́каваць лёсу за што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праяві́ць

1. разм zigen vt, beknden vt, offenbren vt, äußern vt; an den Tag lgen;

праяві́ць інтарэ́с Intersse beknden (да чаго für A);

праяві́ць сябе́ sich zigen;

2. фота entwckeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прытвара́цца, прытвары́цца разм tun* als ob, sich (ver)stllen; simuleren vt, hucheln vt;

прытвары́цца хворы́м sich krank stllen;

ён прытвары́ўся бы́ццам спіць er tat, als ob er schlefe; гл удаваць (з сябе)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адзіно́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца, размяшчаецца адасоблена ад іншых прадметаў. Люблю сум дзічкі адзінокай, Забытай ў полі пастушкамі. Лойка. Над адзінокім ціхім стогам Дыміцца сіняя імгла. Танк.

2. Які не мае сям’і, сваякоў, блізкіх. Гэй, сустрэнь, любы, Прыгарні, любы, Мяне маладую, Бо ніхто ж мяне, Адзінокую, Не шкадуе. Глебка. Адзінокі лось пазнаў тады, Што з людзьмі карысць яму дружыць. Бялевіч. // Які адчувае сябе чужым сярод людзей, далёкім ад іх. Пракоп адчуў сябе пабітым і адзінокім. Колас. // Не характэрны для пэўных умоў, рэдкі. Адзінокія крокі.

3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты. Адзінокая старасць.

•••

Адзін-адзінокі гл. адзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)