гіпадэ́рма

(ад гіпа- + -дэрма)

1) слой эпітэлію ў членістаногіх жывёл, які ляжыць непасрэдна пад хіцінавым покрывам;

2) слой клетак, размешчаных пад эпідэрмісам многіх вышэйшых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкапіта́цыя

(ад дэ- + лац. caput, -pitis = галава)

1) адчляненне галавы ў жывёл у час фізіялагічных і біяхімічных доследаў;

2) выдаленне пункта росту сцябла ў раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтраду́кцыя

(лац. introductio = увядзенне)

1) кароткі ўступ да асноўнай часткі музычнага твора;

2) перасяленне карысных жывёл і раслін у мясцовасці, дзе іх раней не было.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кануля́рыі

(ад гр. konus = конус + laros = прыемны)

клас вымерлых кішачнаполасцевых жывёл тыпу кнідарый з ракавінай у выглядзе чатырохграннай піраміды, рэшткі якіх трапляюцца ў адкладах палеазою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыптакако́з

(ад крыпта- + гр. kokkos = зярнятка)

рэдкая хвароба жывёл і чалавека, выкліканая дрожджавымі грыбамі, пры якой паражаюцца лёгкія, цэнтральная нервовая сістэма, скура і падскурная клятчатка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

марфала́ксіс

(ад гр. morphe = форма + allaksis = змена)

адна з форм рэгенерацыі ў жывёл, пры якой аднаўленне страчаных органаў і тканак адбываецца шляхам іх карэннай перабудовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нанарэлье́ф

(ад гр. nanos = карлік + рэльеф)

самыя дробныя формы рэльефу зямной паверхні, утвораныя ў выніку карставых з’яў, дзейнасці ветру, а таксама жыццядзейнасці жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парага́нгліі

(ад пара- + ганглій)

залозы ўнутранай сакрэцыі пазваночных жывёл і чалавека ў наднырачніках, у вобласці сэрца і аорты, якія выпрацоўваюць і выдзяляюць у кроў адрэналін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псеўдатуберкулёз

(ад псеўда- + туберкулёз)

інфекцыйная хвароба свойскіх жывёл, якая характарызуецца ўтварэннем ва ўнутраных органах і лімфатычных вузлах гнойных бугаркоў, якія знешне нагадваюць туберкулёзныя вузялкі вузельчыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэнтгенаскапі́я

(ад рэнтгена- + -скапія)

1) адзін з метадаў рэнтгенадыягностыкі, які заключаецца ў прасвечванні частак цела чалавека і жывёл рэнтгенаўскімі прамянямі;

2) тое, што і рэнтгенадэфектаскапія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)