Verbum

ве́ды, -аў.

1. Сукупнасць звестак, якія раскрываюць аб’ектыўныя заканамернасці жыцця. Грунтоўныя в. Свет асвятляецца сонцам, а чалавек — ведамі.

2. Дасведчанасць у якой-н. галіне. Вучні выявілі добрыя в. ў матэматыцы.

вы́петраць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. Высахшы, страціць свае якасці, колер і пад. Пад гарачым сонцам і ветрам выпетрала трава.

2. Зрабіцца худым, сухім (перан., разм.). Во выпетраў чалавек.

гід, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які суправаджае турыстаў і знаёміць іх са славутасцямі горада, краю і пад.

2. Даведнік для турыстаў.

|| прым. гі́даўскі, -ая, -ае.

дэ́спат, -а, М -паце, мн. -ы, -аў, м.

1. Вярхоўны правіцель у рабаўладальніцкіх манархіях старажытнага Усходу, які карыстаўся неабмежаванай уладай.

2. перан. Самаўладны, жорсткі, бязлітасны чалавек. Быць дэспатам у сям’і.

здаравя́ка, -і, мн. -і, -аў, м. і здаравя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек моцнага целаскладу і вялікай фізічнай сілы.

|| ж. здаравя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

зламы́сны, -ая, -ае.

1. Які мае на мэце злы намер, што-н. нядобрае. З. чалавек.

2. Які заключае ў сабе злы намер; злачынны (уст.). З. ўчынак.

|| наз. зламы́снасць, -і, ж.

зна́чны, -ая, -ае.

1. Вялікі памерам, колькасцю, сілай. Значныя страты. У значнай ступені. Значна (прысл.) больш.

2. Які мае вялікае значэнне, важны. Значныя падзеі. З. чалавек.

|| наз. зна́чнасць, -і, ж.

кары́слівы, -ая, -ае.

1. Заснаваны на карысці, які мае на ўвазе выгаду, карысць. Карыслівыя намеры. Карыслівая разважлівасць.

2. Які імкнецца да асабістай выгады, нажывы. К. чалавек.

|| наз. кары́слівасць, -і, ж.

крытыка́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, які схільны ўсё крытыкаваць, ва ўсіх бачыць адны недахопы.

|| ж. крытыка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. крытыка́нскі, -ая, -ае.