Сці́пры ’шчыльны, сціснуты, збіты’, ’моцны, цвёрды, трывалы’ (Ласт.). Паводле Ластоўскага (там жа, 448), у выніку кантамінацыі сціслы і сперты (гл. перці), што малаверагодна; хутчэй з літ.stiprùs ’моцны, цвёрды, трывалы’, старое stìpras ’моцны; мужны’, лат.stiprs ’моцны’, адносна якіх гл. Смачынскі, 604. Фіксацыя толькі ў слоўніку Ластоўскага можа сведчыць ігра штучнае ўтварэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тавалга, ст.-бел.таволга ’дзяржанне пугі або аршын, зроблены з вятроўніку’ (1578 г.; Булыка, Лекс. запазыч.). З цюркскіх моў, параўн. чагат.tabulɣu, тат., баш.tubylɣy ’вятроўнік, бружмель’ (Булыка, там жа, 105). Параўн. і рус.таволга́, та́волга ’расліна Spiraea’ таксама цюркскага паходжання, абазначае розныя расліны з вельмі моцнай драўнінай (Фасмер, 4, 8; Анікін, 521).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́чны ’топкі (пра сала, якое пры смажанні дае многа тлушчу)’ (Мат. Гом., Лекс. Бел. Палесся), ’тлусты (пра сала)’ (брагін., Нар. словатв.; ПСл), то́чная (сала) ’тлустае’ (рэч., лоеў., ЛА, 4), то́чнае ’тс’ (лельч., там жа). Да ток2, тачыць ’ліць, наліваць’ або да тук, тучны (гл.). Галосная асновы пад уплывам *tokъ < *tekti ’цячы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hen
звычайна ў спалучэннях: hen daleko — а) недзе (дзесьці) далёка-далёка;
кудысьці далёка-далёка;
hen wysoko — а) недзе ў вышыні (высока-высока);
кудысьці ў вышыню (высока-высока);
hen w dal — некуды ўдалячынь;
hen z dala — аднекуль здалёк;
hen za morzem — аж там за морам
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
hoch
[ho:x]
1.
a высо́кі
vier Méter ~ — чаты́ры ме́тры вышынёй
hóhes Álter — старэ́чы ўзро́ст
auf hóher Sée — у адкры́тым мо́ры
es ist höchste Zeit — даўно́ пара́ [час]
2.
adv высо́ка
zwei Tréppen ~ — на трэ́цім паве́рсе
~ gespánnte Erwártungen — вялікі́я надзе́i
~ und héilig — урачы́ста
◊ da geht es ~ her — там банке́т на ўве́сь свет
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Бамбу́к. Рус.бамбу́к, укр.бамбу́к. Слова, вядомае ў многіх мовах (англ.bamboo, франц.bambou, гал.bamboe, ісп.bambú, ням.Bambus і г. д.). Першакрыніца — інданезійская мова. Фасмер, 1, 120; Локач, 18; Клюге, 47; падрабязна MESz, 1, 235. Паводле Шанскага, 1, Б, 30, непасрэднае запазычанне з новалац.Bambuc (там і іншае тлумачэнне некаторых дэталей запазычання).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бача́жына ’азярцо сярод грудка’ (Яшкін). Можна параўнаць з рус.дыял.бача́га ’лужына’ (алан.), бочага (СРНГ), бача́г, бача́к вір, глыбокае месца ў рацэ, ручаі’ (ярасл.). Але паходжанне гэтай групы слоў няяснае (гл. Фасмер, 1, 138). Фасмер (1, 202), Шанскі (1, Б, 179) тлумачаць рус. форму боча́г(а) ад моча́г, мо́крый (гл.; там і літ-ра).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Галёш (БРС, Шат.), галёшы (Сцяшк. МГ). Запазычанне з польск.kalosz ’тс’ (з азванчэннем k > g у бел. мове). Адносна паходжання польск. слова Брукнер (214) мяркуе аб яго запазычанні з франц.galoche (а гэта з раманскімі сувязямі). Аб складанасці праблематыкі, звязанай з паходжаннем гэтага слова наогул, гл. Шанскі, 1, Г, 19–20 (там і агляд версій).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Га́нак ’ганак’ (БРС, Шат., Касп., Нас., Сцяшк.), ’прызба’ (БРС), ’веранда’ (Жд. 2). Ст.-бел. (з XVI ст.) кганокъ, кганекъ, ганокъ (гл. Булыка, Запазыч., 147). Укр.га́нок, рус.дыял.га́нок. Запазычанне з польск.ganek (а гэта з ням., дакладней, с.-в.-ням.ganc, ням.Gang). Гл. Булыка, там жа; Фасмер, 1, 392; Слаўскі, 1, 254.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гарбу́ша ’рыба гарбуша’ (БРС), укр.горбу́ша. Новае запазычанне з рус.горбу́ша ’рыба гарбуша’. У рус. мове гэта слова вядома ўжо ў слоўніках канца XVIII ст. Паводле Шанскага (1, Г, 130), гэта слова ў рус. мове з’явілася спачатку ў далёкаўсходніх дыялектах. Назва дадзена рыбе за вялікі горб, які вырастае ў самцоў. Гл. Шанскі, там жа.