атла́с, -у, м.
Шаўковая гладкая бліскучая тканіна.
Чырвоны а.
|| прым. атла́сны, -ая, -ае.
Атласная папера (тоўстая і бліскучая). Атласная скура (перан.: мяккая, далікатная).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
paprica [pəˈpri:kə, ˈpæprɪkə] n. bot. пе́рац стру́кавы альбо́ чырво́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
vermillion [vəˈmɪliən] adj. я́рка-чырво́ны, пунцо́вы, барво́вы, барвянцо́вы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
па́прика ж., бот. па́прыка, -кі ж., чырво́ны пе́рац.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гемаглабі́н, -у, м.
Бялковае рэчыва ў складзе крыві, якое надае ёй чырвоны колер і пераносіць кісларод ад органаў дыхання да тканак арганізма.
|| прым. гемаглабі́навы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Red Cross [ˌredˈkrɒs] n. the Red Cross Чырво́ны Крыж
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
bladoczerwony
светла-чырвоны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ciemnoczerwony
цёмна-чырвоны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
чырваню́ткі, ‑ая, ‑ае.
Вельмі чырвоны. Чырванюткі твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руды́ ’ружова-карычневы’ (ТСБМ), ’карычневы’ (докш., Янк. Мат.), рудава́ты ’трохі руды, не зусім руды’ (ТСБМ), рудова́ты ’карычневы, рыжаваты’ (ТС), руды́ ’рыжы’ (мазырск., З нар. сл.), руды́й ’нябелены’ (Сл. Брэс.), ’колер нябеленага палатна, загарэлага цела, светла-русы колер валасоў, поўсці’ (Клім.). Укр. руди́й ’руды’, рус. дыял. ру́дый ’крывава-чырвоны’, польск. rudy ’рыжы’, в.-луж. rudy ’буры’, чэш. rudý ’чырвоны, рыжы’, славен. rûd ’чырвоны, карычневы’, серб.-харв. ру̂д ’рыжаваты’, балг., макед. руд ’буры’. Прасл. *rudъ(jь) ’рыжы; чырвоны’ роднаснае да літ. raudónas ’чырвоны’, raũdas ’чырвоны, буланы’, rùdas ’буры’, лат. raũds ’чырвоны, рыжаваты, карычневы’, гоцк. rauþs ’чырвоны, рыжы’, ст.-в.-ням. rōt (сучаснае ням. rot), ст.-інд. rṓhitas ’чырвоны, рыжаваты’, лац. rūfus ’чырвоны’, ruber ’тс’, грэч. ἐρυθρός ’чырвоны’, якія выводзяць з і.-е. *roudh‑o‑s ’чырвоны’ (Фасмер, 3, 513; Глухак, 532).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)