напралёт, прысл.

Без перарыву, увесь час. Гаварылі ноч усю напралёт. Танк. [Харытон] ночы напралёт праседжваў над шытвом, усё стараўся больш зарабіць. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

1. што. Праверыць (новае ружжо) у стральбе, выстраламі.

2. Правесці некаторы час страляючы. Прастраляць увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахлі́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Хліпаць некаторы час. Галя на вяселле не пайшла. Увесь той дзень яна прахліпала ў падушку. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галамо́рфны

(ад гр. holos = увесь + -морфны)

г-ая функцыя — функцыя, якая можа быць прадстаўлена на пэўным участку плоскасці радам ступеней.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

plaster​2 [ˈplɑ:stə] v.

1. тынкава́ць;

plaster a wall атынкава́ць, абтынкава́ць сцяну́

2. пакрыва́ць, абляпля́ць;

I was plastered with mud. Я быў увесь у гразі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cross-country

[,krɔsˈkʌntri]

adj.

1) які́ прахо́дзіць па перасе́чанай мясцо́васьці; нацянькі́ (не па даро́зе)

a cross-country race — крос -у m.; спабо́рніцтвы ў бе́гу па перасе́чанай мясцо́васьці

2) праз уве́сь край

a cross-country tour — падаро́жжа праз уве́сь край

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vergríffen

a раску́плены, распрада́ны

die Áuflage ist ~ — выда́нне разышло́ся, уве́сь накла́д (кні́гі) раску́плены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скрозь, прысл. і прыназ.

1. прысл. Усюды.

С. лёг снег.

2. прысл. Заўсёды, увесь час (разм.).

Я сябе с. сам правяраю.

3. прыназ. з В. Цераз што-н.

С. шчыліны дзвярэй прабівалася святло.

4. прыназ. з В. Ужыв. пры абазначэнні стану, дзеяння і пад., якое змяняецца, суправаджаецца іншым дзеяннем, станам і пад.

Шаптаць с. слёзы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спячы́, спяку́, спячэ́ш, спячэ́; спячо́м, спечаце́, спяку́ць; спёк, спякла́, -ло́; спячы́; спе́чаны; зак.

1. гл. пячы.

2. каго-што. Апаліць агнём, пашкодзіць чым-н. гарачым скуру чаго-н.

С. руку.

3. Апячы (пра адчуванне, выкліканае чым-н. пякучым.

Гарачай кавай увесь рот спёк.

4. перан., што. Зрабіць што-н. хутка, наспех (разм.).

С. даклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мігаце́ць, ‑гаціць; незак.

1. Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку. Жаўтлявыя жмені [жыта] увесь час мігацелі ў паветры, напамінаючы Язэпу старыя добрыя часы, калі, бывала, да вайны на жніво выходзіў увесь калгас. Асіпенка.

2. Свяціць, блішчаць няроўным бляскам. Над ваколіцай звісала неба і мігацела безліччу зорак. Дудо. Сям-там мігацелі стрэлачныя ліхтары. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)