attention
[əˈtentʃən]
n.
1) ува́га f.
to pay attention — уважа́ць, слу́хацца
to give attention to the teacher — слу́хаць ува́жна наста́ўніка
to call attention to something — зьвярну́ць ува́гу на што, прыцягну́ць ува́гу да чаго́
2) турбо́та, ру́плівасьць f.; ува́га f., дагля́д -у m.
to show much attention — выяўля́ць шмат ува́гі, ру́плівасьці
Your letter will receive early attention — Ваш ліст бу́дзе ху́тка разгле́джаны
•
- Attention!
- stand at attention
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
neglect
[nɪˈglekt]
1.
v.
1) занядбо́ўваць; перастава́ць дбаць пра каго́-што; пакіда́ць бяз до́гляду
to neglect one’s health — занядба́ць сваё здаро́ўе
2) закі́дваць (пра́цу, вучо́бу); запуска́ць, пакіда́ць без ува́гі, апуска́ць
3) прапушча́ць, прапуска́ць; забыва́ць
Don’t neglect to water the plants — Не забыва́й паліва́ць вазо́ны
2.
n.
1) занядба́ньне, занядбо́ўваньне n. (абавя́зкаў, дзяце́й), недагля́д -у m.
2) закі́нутасьць, запу́шчанасьць, занядба́насьць f.
in a state of neglect — у занядба́ным ста́не
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
blind2 [blaɪnd] adj.
1. сляпы́;
go blind асле́пнуць
2. той, хто не ба́чыць, не звярта́е ўва́гі, не заўважа́е;
be blind to smb.’s faults не заўважа́ць чыі́х-н. хі́баў;
be blind to the future не заду́мвацца аб бу́дучым
3. засле́плены; бязду́мны, безразва́жны;
blind faith сляпа́я ве́ра
4. ледзь ба́чны, схава́ны; непрыкме́тны;
a blind road ледзь прыкме́тная даро́га;
a blind stitch патайно́е шво
♦
as blind as a bat ≅ сляпы́ як крот;
turn a blind eye to smth. не звярта́ць на што-н. ува́гі;
the blind leading the blind сляпы́ вядзе́ сляпо́га
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
bimbać
bimba|ć
незак. разм. na kogo/co; z czego быць абыякавым да каго/чаго; не цікавіцца кім/чым; не звяртаць увагі на каго/што;
on sobie bimbać na wszystko — яму на ўсё начхаць;
bimbać sobie z aparatów słuchowych — ён сабе пасмейваецца са слыхавых апаратаў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
áußer
1.
prp (D) акрамя́, апрача́, звыш; выклю́чна; па́-за
~ sich sein vor Fréude — не по́мніць сябе́ ад ра́дасці
~ Acht lássen* — вы́пусціць з-пад ува́гі
álle ~ dir — усе́, акрамя́ цябе́
~ Lándes sein — быць за мяжо́й
~ Betríeb sétzen — выво́дзіць [выключа́ць] з эксплуата́цыі
2.
cj
~ dass, ~ wenn — то́лькі, хі́ба што то́лькі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
beiséite
adv убо́к; убаку́
~ légen [tun*] — адкла́дваць (убо́к)
~ stéllen [rücken] — адстаўля́ць [адсо́ўваць]
etw. ~ lássen* — 1) прапуска́ць, апуска́ць што-н. (напр., пры чытанні); 2) не звярта́ць ува́гі; забыва́ць, забыва́цца
etw. ~ légen — 1) адкла́дваць (грошы, кнігу для каго-н.); 2) адкла́дваць рабо́ту [пра́цу] (над чым-н.)
j-n ~ scháffen — звальня́ць, зніма́ць каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Rücksicht
f -, -en (auf A)
1) пава́га, пава́жнае ста́ўленне (да каго-н.)
2) улі́чванне, звярта́нне ўва́гі (на што-н.);
mit ~ (auf A) беручы́ пад ува́гу (што-н.), зважа́ючы (на што-н.);
óhne ~ auf die Persónen не звярта́ючы (ува́гі) на асо́бы;
kéine ~ auf etw. néhmen* не лічы́цца з чым-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
забы́ць, ‑буду, ‑будзеш, ‑будзе; заг. забудзь; зак.
1. каго-што або пра каго-што, на каго-што, аб кім-чым. Перастаць помніць; не захаваць у памяці. Мой родны кут, як ты мне мілы!.. Забыць цябе не маю сілы! Колас. — Э-э-э, чалавеча, тут ужо і забылі пра Тварыцкіх, даўно было. Чорны. // з дадан. сказам або інф. Не ўспомніць у патрэбны момант, выпусціць з-пад увагі. Я не забыў, што бомбаю варожай Маленства пакалечана маё. Свірка. Газу, магчыма, Забыў даць шафёр: Стала машына, Загл[у]хнуў матор. Нядзведскі.
2. каго-што. Пакінуць, не ўзяць з сабой па няўважлівасці. Маці, набыўшы трохі на двары, ішла зноў у дом — усё турбавалася, каб не забыць чаго ў спешцы збораў. Шахавец.
•••
Забыць дарогу куды — перастаць бываць дзе‑н.
Забыць (і) думаць — перастаць успамінаць, спадзявацца на што‑н.
На сябе не забыць — не ўпусціць сваёй выгады.
Не забыць — а) каго узнагародзіць, зрабіць паслугу, узяць пад апеку; б) каму чаго не дараваць каму‑н. чаго‑н.
Што я (ты, ён) там (тут) забыў? гл. я.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагле́дзець, ‑гледжу, ‑гледзіш, ‑гладзіць і даглядзе́ць, ‑гляджу, ‑глядзіш, ‑глядзіць; зак., каго-што.
1. Прагледзець да канца, да якога‑н. месца, часткі. Дагледзець фільм да канца. □ — Надзя, — папрасіў я. — Давай даглядзім, што будзе далей! Кірэенка.
2. (звычайна з адмоўем). Заўважыць, не выпусціць з-пад увагі; упільнаваць. Калісьці, у свае дзіцячыя гады, пасучы на Скуратовічавым хутары каровы, .. [Тварыцкі] не дагледзеў чараду, і адна карова забрыла ў лес. Чорны. Не дагледзіш вокам — заплаціш бокам. Прыказка. // Падгледзець, прасачыць за кім‑н., каб даведацца пра што‑н. Ялавіцкі ўсё роўна дагледзеў, на які двор пайшоў чалавек. Баранавых. Парашылі [конюхі] дагледзець, чым .. [Тром-сын] коней лечыць. Якімовіч.
3. Паклапаціцца аб кім‑, чым‑н., акружыць увагай, стварыць добры догляд. Дагледзець хворага. Дагледзець дзяцей. Даглядзець агарод. □ — Вось да нас таварыш прыехаў. Трэба каня, хлопцы, дагледзець: накарміць, напаіць. Лобан. І Ленін гаварыў байцам, Што рана Яшчэ вяртацца да зямлі згібелай, Што зможам даглядзець яе старанна, Калі са зграяю пакончым белай. Гаўрусёў. // Навесці парадак, прыбраць. [Буднік] парашыў неадкладна ж папрасіць жанчыну, якая даглядала за школай, каб яна дагледзела і ягоны пакой. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кло́пат, ‑у, М ‑паце, м.
1. Неспакойная думка пра што‑н.; сканцэнтраванасць думак над ажыццяўленнем чаго‑н. Набліжалася сяўба жыта, і Андрэй ад клопатаў і турбот не знаходзіў сабе месца. Чарнышэвіч. // з інф. Задача, справа. І клопат мой — дапамагчы Зямлі ў вялікай справе: Перакаваць хутчэй мячы На кельмы і аралы. Кляўко. Першы клопат хлебаробаў раёна — барацьба за выкананне прынятых абавязацельстваў. «Звязда».
2. Увага да патрэб і запатрабаванняў каго‑н. Праявіць клопат. Дзякаваць за клопаты. Клопаты партыі аб дабрабыце працоўных. // звычайна мн. (кло́паты, ‑аў). Турботы, справы. У Наталлі, як звычайна ў гаспадыні ў святочны дзень, было безліч дробных клопатаў па гаспадарцы: то заслаць, то прыбраць, то выцерці пыл, то падумаць, што згатаваць паесці. Скрыган. Не мела баба клопату — купіла парася. Прыказка.
3. Трывожны стан; непакой, хваляванне. Клопат не адступае, трывожыць — трэба прарывацца, чакаць нельга — заўтра зрабіць гэта будзе цяжэй. Праціўнік яшчэ не ўмацаваўся, не ў поўнай сіле. Мележ.
•••
Вялікі клопат (іран.) — пра тое, што не заслугоўвае ніякай увагі.
Не было клопату гл. быць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)