саракато́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Аўтамабіль грузападымальнасцю ў сорак тон. І мінскія саракатонкі Сваім рыканнем глушаць позні гром. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ánstimmen

vt заця́гваць, заво́дзіць (песню)

den Ton ~ — задава́ць тон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Färbung

f -, -en

1) афарбо́ўка, фарбава́нне

2) адце́нне, тон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

authoritative [ɔ:ˈθɒrətətɪv] adj.

1. ула́дны;

an authoritative tone (of voice) ула́дны тон

2. аўтарытэ́тны, ва́рты даве́ру (пра крыніцы)

3. уплыво́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

static​2 [ˈstætɪk] adj. нерухо́мы, нязме́нны; стацыяна́рны, статы́чны;

a static tone ling. ро́ўны тон;

a static stress ling. статы́чны на́ціск

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

банто́н

(фр. bon ton = добры тон, добрыя манеры)

свецкая пачцівасць, далікатнасць у абыходжанні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

патэ́тыка

(гр. pathetikos = хвалюючы)

усхваляваны тон размовы, літаратурнага твора, музыкі, кіно, тэатральнай пастаноўкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

deepen

[ˈdi:pən]

v.

1) паглыбля́ць

2) паглыбля́цца, заглыбля́цца

3) паніжа́ць (пра тон)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

overbearing

[,oʊvərˈberɪŋ]

adj.

ула́дны (го́лас); улада́рны, катэгары́чны (тон); дэспаты́чны, з дыкта́тарскімі зама́шкамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

безапеляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не падлягае абскарджанню, апеляцыі. Безапеляцыйнае рашэнне.

2. Які не дапускае пярэчанняў, сумненняў; катэгарычны. Безапеляцыйныя вывады. Безапеляцыйны тон. Безапеляцыйнае сцвярджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)