маро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.

Разм. Уводзіць у зман, ашукваць. [Клямт] наогул не быў схільны марочыць сябе рознымі сумненнямі. Мележ.

•••

Марочыць галаву — збіваць з толку, абмацваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпульсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да імпульсу (у 1 знач.). Імпульсіўныя дзеянні дзяцей.

2. Схільны дзейнічаць пад уплывам раптоўнага імпульсу (у 1 знач.). Імпульсіўны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меланхо́лік

(гр. melancholikos)

1) чалавек меланхалічнага тэмпераменту;

2) чалавек, схільны да тугі, журботы, задумлівасці;

3) хворы на меланхолію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эўдыялі́т

(ад гр. eu = добра + dialytos = схільны да распаду)

мінерал класа сілікатаў чырвонага або ружовага колеру; руда цырконію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

песімі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто схільны да песімізму; проціл. аптыміст. — Нешта, брат, ты песімістам робішся. Народ радуецца, а ты... Спалохаўся? Не бойся, твае пазіцыі моцныя! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буя́ны, ‑ая, ‑ае.

Які буяніць, схільны да буянства. Гаспадар, у якога ён гасцяваў, не на жарт спалохаўся: ніколі той не бачыў свайго былога партызанскага камандзіра такім буяным. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філо́саф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст па філасофіі, а таксама ўвогуле мысліцель, што займаецца распрацоўкай пытанняў светапогляду.

2. перан. Чалавек, які ўдумліва, сур’ёзна ставіцца да жыцця, спакойна і разважліва адносіцца да жыццёвых няўдач і стрэсаў.

3. Той, хто схільны да абстрактных разважанняў (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

calculating

[ˈkælkjəleɪtɪŋ]

adj.

1) лічы́льны, падліко́вы

2) асьцяро́жны, празо́рлівы

3) схі́льны да інтры́гаў; эгаісты́чны, кары́сьлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

melancholic

[,melənˈkɑ:lɪk]

1.

n.

мэлянхо́лік -а m., мэлянхалі́чка f.

2.

adj.

мэлянхалі́чны, схі́льны да мэлянхо́ліі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гутарлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Гаваркі, схільны да размоў. Заўсёды гутарлівы, Іван Мацвеевіч цяпер упарта маўчаў. Бядуля. // перан. Шумлівы, ажыўлены; незмаўкальны. Гутарлівы бор. □ Збоку ветру ў такт спявае Гутарлівы ручаёк. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)