шко́даI ж
1. Scháden m -s, Schäden; Verlúst m -(e)s, -e (страта, прапажа);
учыні́ць шко́ду Scháden zufügen;
пацярпе́ць шко́ду éinen Verlúst erléiden* [davóntragen*];
2. (патрава) Féldfrevel m -s; Flúrschaden m, Ábweiden n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
deprivation
[,deprɪˈveɪʃən]n.
1) пазбаўле́ньне n.
a deprivation of civil rights — пазбаўле́ньне право́ў асо́бы
2) стра́та f.; няго́ды pl., матэрыя́льная няста́ча
to suffer great deprivation — цярпе́ць вялі́кую няста́чу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Куса́ць ’хапаць, раніць зубамі’ (ТСБМ, Нас., Сл. паўн.-зах., ТС, Касп., Сержп. Пр., Яруш.). Укр. кусати, рус. кусать ’тс’, балг. късам, серб.-харв. ку́сати, славен. kósiti ’тс’, польск. kąsać, чэш. kousati, славац. kúsať, в.-луж. kusać, н.-луж. kusac ’тс’. Прасл. kǫsati ўтворана ад kǫsъ (< *kǫdsъ). Параўн. літ. ką́sti, kándu ’кусаць’, лат. kuôst, kuôdu ’тс’. Іншыя індаеўрапейскія паралелі менш надзейныя. У даным выпадку назіраецца страта першаснага дзеяслова (як гэта характэрна для славянскіх моў) і замена яго адыменным дзеясловам (Бернекер, 601; Траўтман, 116).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
алексі́я
(н.-лац. alexia, ад гр. а- = не + leksis = слова)
мед. страта здольнасці чытаць з прычыны ачаговага паражэння галаўнога мозгу; часта спалучаецца з аграфіяй і афазіяй.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
уце́чка ж
1. спец Áusfließen n -s, Ábfließen n -s, Síckern n -s (вадкасці); Áusströmen n -s (газа); Ábleitung f - (тока);
2. камерц Leckáge [-ʒə] f -, -n;
3. тэх (страта) Léckverlust m -(e)s, -e, Verlust m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
damage
[ˈdæmɪdʒ]1.n.
1) шко́да f., пашко́джаньне, пакале́чаньне n.
2) informal кошт -у m., выда́так, стра́та f.
2.v.t.
шко́дзіць; псава́ць; кале́чыць
3.v.i.
псава́цца, быць пашко́джаным
•
- damages
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
атрафі́я
(гр. atrophia = завяданне)
1) страта жыццяздольнасці якога-н. органа, часткі арганізма (напр. а. мышцы);
2) перан. прытупленне, аслабленне якой-н. уласцівасці, якасці, здольнасці (напр. а. сумлення).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
изъя́н м.
1. (недостаток, порок) зага́на, -ны ж., хі́ба, -бы ж., недахо́п, -пу м., ва́да, -ды ж.; дэфе́кт, -ту м.;
2. (убыток, ущерб) уст. стра́та, -ты ж., шко́да, -ды ж., уро́н, -ну м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
stracenie
straceni|e
н.
1. пакаранне смерцю; смяротная кара;
2. страта; згуба;
nie mam nic do ~a — мне няма чаго губляць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пройгрыш, ‑у, м.
1. Страта ў гульні; становішча, якое склалася ў выніку няўдачнага канца гульні. Пройгрыш у шахматнай гульні. // Няўдачны вынік, паражэнне (у якой‑н. справе, спрэчцы і пад.). Злосць забірае Аксёна. Перад яго вачамі ўстаюць суды, доўгая цяганіна з панам Скірмунтам і пройгрыш справы па ўсіх інстанцыях. Колас.
2. Тое, што прайграна. Вялікі грашовы пройгрыш.
3. Няўдача, нявыгада. Апынуцца ў пройгрышы. ▪ [Сцёпка:] — Правільна кажаш, Атрымалі б выйгрыш у часе, але пройгрыш у сіле... Гамолка. Адзіны пройгрыш мой, і немалы — не здолеў я прываражыць Ірыну. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)