пагусце́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў, зрабіўся густым, гусцейшым. Пагусцелая цемра. Пагусцелы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намя́клы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў сырым, размяклым ад сырасці, вады. Намяклыя сухары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сажалка / выкапаная: копанка; капаніца, копань, садок, стаў, ставок (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

памутне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў мутным, непразрыстым.

Памутнелыя шыбы.

2. Які прыняў неасэнсаваны выраз (пра вочы, погляд).

Глядзець памутнелымі вачамі.

3. перан. Які страціў яснасць, зацямніўся (пра думкі, розум і пад.).

Памутнелая свядомасць.

4. Які страціў выразнасць абрысаў.

Памутнелыя далі.

|| наз. памутне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасмяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў смелым, смялейшым. Домна праз часіну Унучку пасмялелую вяла. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасумне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў сумным, сумнейшым. Людзі ўсталі і, пасумнелыя, паніклі галовамі... Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які пачарсцвеў, стаў чэрствым; зачарсцвелы. [Гаспадар] прынёс лыжку і скібку пачарсцвелага хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблядне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў бледным. Кацярына стаяла перад.. [Андрыянам], незвычайна збляднелая і разгубленая. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скі́слы, ‑ая, ‑ае.

1. Пракіслы. Скіслае піва. Скіслы суп. // Які стаў кіслым (пра малако). Скіслае малако.

2. перан. Разм. Які страціў бадзёрасць, упэўненасць, стаў вялым, сумным. — Ты што гэта нейкі скіслы? — першай заўважыла Каця Шрубейка, шустрая, маленькая дзяўчына. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ставо́к

1. Азярцо, сажалка, штучнае возера; запруда; млын (БРС). Тое ж ста́вік (Стаўбц.), стаў (БРС).

2. Запруджаная нізіна, дзе гадуюць рыбу (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)