Бадзя́чы ’распусны’ (Сцяшк. МГ). Бясспрэчна, да бадзя́цца ’бадзяцца, цягацца, валачыцца’ (гл.). Стары дзеепрыметнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

alt

a

1) стары́, пажылы́

2) стары́, ране́йшы, былы́

wie ~ sind Sie? — ко́лькі Вам гадо́ў?

ich bin 30 Jáhre ~ — мне 30 гадо́ў

älter wérden — старэ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адваява́ць, -ваю́ю, -ваю́еш, -ваю́е; -ваю́й; -ваява́ны; зак.

1. каго-што. Вярнуць у барацьбе, у вайне.

А. сваю зямлю ў захопнікаў.

2. перан. Дамагчыся чаго-н. настойлівасцю.

А. пераходны сцяг.

3. Кончыць ваяваць (разм.).

Салдат сваё адваяваў.

4. Пазбавіцца сілы, моцы ваяваць (разм.).

Я ўжо стары, сваё адваяваў.

|| незак. адваёўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старэ́нькі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Ласк. За стары (у 1, 3 знач.); вельмі стары. Старэнькія бабкі гаротна ківалі галовамі і цяжка ўздыхалі. Колас. На шэрую прамёрзлую зямлю бязгучна і густа сыплецца першы снег. Гэта відаць праз нашы малыя, старэнькія вокны. Брыль.

2. у знач. наз. старэ́нькі, ‑ага, м.; старэ́нькая, ‑ай, ж. Стары чалавек. Забыўся старэнькі, як некалі ён Трымаўся за шнур свой упарта. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляя́

[гр. palaia (diatheke) = Стары запавет]

помнік старажытнарускай пісьменнасці, у якім падаюцца падзеі, апісаныя ў Старым запавеце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Knábe

m -n, -n уст. хло́пчык; падле́так

ein álter ~ — стары́ халасця́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Knáster

m -s, - разм. махо́рка; самаро́бны тыту́нь

álter ~ — разм. стары́ бурку́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

odyniec

м. стары дзік або зубр, які ходзіць адзін; адзінец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

саржаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Пераедзены ржою. Дах на [хаце] быў стары, саржавелы і сям-там працякаў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

old [əʊld] adj.

1. (пра ўзрост) a six-year old girl шасцігадо́вая дзяўчы́нка;

How old are you? Колькі табе гадоў?;

She is old enough to know better. У яе ўзросце трэба ўжо добра разумець, што да чаго.

2. стары́;

an old man/woman стары́/стара́я;

old age ста́расць;

get/grow old ста́рыцца, старэ́ць

3. стары́, пано́шаны;

old rags рыззё, стары́зна;

the same old excuses адны́я і ты́я ж апраўда́нні

4. былы́; ране́йшы; міну́лы;

Old English стараанглі́йская мо́ва;

Things were different in the old days. Даўней усё было па-іншаму.

♦

an old wives’ tale ба́біны/бабу́ліны ка́зкі, ба́бскія плёткі;

as old as the hills стары́ як свет;

for old time’s sake па старо́й па́мяці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)