bracket​2 [ˈbrækɪt] v.

1. браць у ду́жкі

2. падво́дзіць пад адну́ катэго́рыю; ста́віць у адзі́н рад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

помеща́ть несов.

1. змяшча́ць; (отдавать) аддава́ць;

2. (располагать) змяшча́ць, ста́віць, кла́сці, склада́ць, скла́дваць; (вмещать) умяшча́ць, уто́ўпліваць; см. помести́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

до́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Вуда для лоўлі рыбы са дна вадаёма; донная вуда. Ставіць донку. □ [Дзядзька] расказваў, як рыбачыў на лодцы і падчапіў на донку сома. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскрымінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.

Абмежаваць (абмяжоўваць) у правах, паставіць (ставіць) у нераўнапраўнае становішча. Крытыкі-нацыяналісты .. дыскрымінавалі тых пісьменнікаў, якія сапраўды стаялі на платформе дыктатуры пралетарыяту. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлефані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Работнік тэлефоннай станцыі.

2. Ваенны сувязіст, спецыяліст па пракладцы тэлефоннай лініі. Камандзіры батарэй і гарматных разлікаў пачалі ставіць гарматы, і тэлефаністы пацягнулі тэлефонныя правады. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

endanger

[ɪnˈdeɪndʒər]

v.t.

ста́віць пад небясьпе́ку, ствара́ць небясьпе́ку; рызыкава́ць (жыцьцём)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trapper

[ˈtræpər]

n.

лаве́ц -ўца́ m.; паляўнічы, які́ ста́віць па́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кастапра́ў, ‑права, м.

Даўней — лекар, які ўмеў ставіць на месца вывіхнутыя косці або правільна састаўляць пераламаныя. Вопытны хірург і да таго ж умелы кастапраў, доктар агледзеў, абмацаў гэту старую худую нагу. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Зашываць, ставіць латкі на што‑н. Латаць бялізну. Латаць камеру. □ Маці сядзела каля акна і латала кашулю. Чорны. Стары быў дома і латаў дзіравыя мяшкі. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаці́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Падымаць угору, натапырваць поўсць, шчацінне і пад. Воўк шчацініць поўсць. // перан. Ставіць тарчма што‑н., рабіць што‑н. падобным на шчацінне. Вецер на страсе шчацініць салому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)