класны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да класа (у 3 знач.). Класны кіраўнік. Класны журнал. Класны пакой. Класная дошка. // у знач. наз. класны, ‑ага, м.; класная, ‑ай, ж. Разм. Класны кіраўнік (класная кіраўніца).

2. Спец. Які мае пэўны клас, разрад (пра судна і г. д.).

3. Які мае высокую ступень чаго‑н., які паказвае клас (у 5 знач.). Класная гульня. Класны спартсмен.

4. Уст. Які мае пэўны чын, ранг. Класны чыноўнік.

•••

Класны вагон (уст.) — пасажырскі вагон у адрозненне ад таварнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзейнічаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Рабіць што-н., займацца чым-н.

    • Д. рашуча.

  2. чым. Кіраваць, валодаць чым-н.

    • Спартсмен удала дзейнічаў ракеткай.
    • Пасля ранення нага не дзейнічае.

  3. на каго-што і без дапаўнення. Рабіць уплыў, уздзеянне, выклікаць якую-н. рэакцыю ў адказ.

    • Лякарства на яго станоўча дзейнічае.
    • Сонца згубна дзейнічае на жэньшэнь.

  4. Быць спраўным (пра апараты, механізмы).

    • Механізм дзейнічае безадказна.

  5. Мець сілу, абавязваць рабіць пэўным чынам.

    • Тут дзейнічаў даўні звычай.

Дзейнічаць на нервы кому (размоўнае) — раздражняць каго-н.

|| закончанае трыванне: падзейнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

sport​1 [spɔ:t] n.

1. спорт;

She plays a lot of sport. Яна шмат займаецца спортам;

He’s good at sport. Ён добры спартсмен.

2. pl. sports спарты́ўныя гу́льні;

outdoor/indoor sports гу́льні на адкры́тым паве́тры/у закры́тым памяшка́нні;

inter-university sports спабо́рніцтвы памі́ж універсітэ́тамі;

do sports займа́цца спо́ртам;

go in for sports займа́цца спо́ртам (звыч. прафесійна)

3. заба́ва, жарт;

do smth. for sport зрабі́ць што-н. для жа́рту;

for sport’s sake для жа́рту;

what sport! вось паце́ха!

make sport of smb. жартава́ць з каго́-н.;

say smth. in sport сказа́ць што-н. дзе́ля жа́рту

♦

good sport! малайчы́на!

He’s a good sport! Ён хлопец хоць куды!;

Come on, sport! Ну давай, дружа!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скакун, ‑а, м.

1. Конь з высокімі бегавымі якасцямі. Данскі скакун. Арабскі скакун. ▪ Скача ўлева, скача ўправа Конь-скакун. Чарот. З калгаснай стайні скакуноў Паспешна хлопцы запрагаюць. Танк. З-за ўзгорка на сівым скакуне паказаўся коннік. Гамолка.

2. Пра таго, хто скача (скочыў). [Грышка] падбег да самага краю і падаў руку Мельніку. Але ў яго не хапіла сілы выцягнуць гора-скакуна, і ён сам пачаў з’язджаць уніз. Рунец. // Спартсмен, які займаецца скачкамі. Спаборніцтвы скакуноў на лыжах.. прынеслі перамогу спартсменам «Лакаматыва». «Звязда».

3. Пра таго, хто не сядзіць на месцы, любіць скакаць, бегаць. — Іванка, ты спіш, ці што? Змарыла цябе, скакун ты гэтакі. М. Стральцоў. // перан. Пра тых, хто бегае, вышукваючы выгаду. Тутэйшыя мужчыны.. ведаюць, што дзе робіцца, носам чуюць, дзе рублём пахне. Няхай сабе назараўскія клічуць іх скакунамі. Да дзелавітых людзей мянушка не надта прыстае. Б. Стральцоў.

4. Разм. Той, хто танцуе, умее танцаваць. «Што ж ты стаў, .. Мікола? І чаму ж у круг не хочаш выйсці? Ты ж быў гэткім скакуном калісьці?» Макаль.

5. Жук, які пералятае нібы скачкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áufkommen

* vi (s)

1) падыма́цца

2) папраўля́цца

3) бат. выраста́ць, усхо́дзіць, прараста́ць

4) спарт. вылуча́цца

der Spórtler kómmt stark auf — спартсме́н ху́тка вылуча́ецца [прагрэсі́руе]

5) з’яўля́цца, узніка́ць

ein Verdácht kam auf — узні́кла падазрэ́нне

6) зраўня́цца, дагна́ць

gégen j-n nicht ~ können — быць не ў ста́не зраўня́цца з кім-н.

7) (für A) руча́цца, адка́зваць (за каго-н., што-н.)

8) увахо́дзіць ва ўжы́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ríchtig

1. a

1) слу́шны, пра́вільны, дакла́дны, сапра́ўдны;

ein ~er Zéitpunkt зру́чны мо́мант;

du hast das Ríchtige getróffen ты папа́ў у кро́пку

2) сапра́ўдны;

er ist ein ~er Spórtler ён сапра́ўдны спартсме́н

3) адпаве́дны, сапра́ўдны, справядлі́вы (пра цану і г.д.)

2. adv пра́вільна; на са́май спра́ве;

ganz ~ зусі́м [ца́лкам] пра́вільна;

es war ~ nett гэ́та было́ ве́льмі мі́ла [прые́мна];

~ máchen разм. апла́чваць (рахунак);

~ stéllen папраўля́ць, удакладня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

клас​II м (група, разрад) Klásse f -, -n;

клас раслі́н Pflánzengattung f;

клас карабля́ Schíffsgattung f -, -en, Schíffstyp m -(e)s, -e;

радыёперада́тчык пе́ршага класа Sénder der érsten Größe; спарт:

клас А Óberliga f -, -gen;

клас Б Líga B;

2. (у школе) Klásse f;

мало́дшыя класы Únterstufe f -, -n;

пачатко́вы клас Ánfängerklasse f;

пачатко́выя класы úntere Klássen pl;

сярэ́днія класы Míttelstufe f;

старэ́йшыя класы höhere Klássen; Óberstufe f, Óberklassen pl;

вучы́цца ў пя́тым класе die fünfte Klásse besúchen, in die fünfte Klásse géhen*, in der fünften Klásse sein, im fünften Schúljahr sein;

эксперымента́льны клас Versúchsklasse f;

выпускны́ клас Abitúrklasse f, Ábschlussklasse f;

3. (якасць) Klásse f; Rang m -(e)s, Ränge;

гульня́ высо́кага класа érstklassiges Spiel;

спартсме́н сусве́тнага класа ein Spórtler von Wéltklasse;

4. (памяшканне) Klásse f, Klássenzimmer n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)