вы́смаліцьII, высма́льваць (выпаліць) verbrénnen* vt, áusbrennen* vt;
со́нца вы́смаліла пасе́вы die Sónne hat die Sáaten verbránnt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ecliptic
[ɪˈklɪptɪk]
1.
n.
экліптыка f. (со́нца)
2.
adj.
1) экліпты́чны
2) зацьме́ньневы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
геліяфі́льны
(ад геліяфілы)
які любіць сонца;
г-ыя расліны — святлалюбныя расліны (параўн. геліяфобны).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эланга́цыя
(лац. elongatio, ад longus = далёкі)
астр. бачная вуглавая адлегласць планеты ад Сонца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Прыпё́к 1 ’прыбаўка вагі хлеба пасля выпечкі ў параўнанні з вагой затрачанай на яго мукі’ (ТСБМ, Стан.). Рус. припёк ’тс’. Нулявы дэрыват ад дзеяслова прыпякаць < пячы (гл.), дзе пры‑ мае значэнне прыбаўлення, параўн. з адваротным значэннем рус. припека́ть ’патраціць усю муку на выпечку’, гл. Чарныш, Слов. лексика, 49.
Прыпё́к 2 ’моцная спёка, гарачыня ад сонца’ (ТСБМ). Рус. припёк ’тс’, польск. przypiek, серб.-харв. при̏пека ’тс’, балг. при́пек ’месца, дзе моцна пячэ сонца’, макед. припек ’тс’, припека ’сонцапёк, гарачыня’. Гл. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сенажа́рнік ‘месяц ліпень’ (Сцяшк. Сл.). Складанае слова з се́на (гл.) і жа́рыць — тут ‘прыпякаць, смажыць, пражыць’, параўн. разм. сонца жа́рыць (= пячэ), аформленае суфіксам ‑нік, і тлумачэнне: (“заўс’оды су́шаць і звоз’ац’ с’е́но”).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
за́хад м
1. (сонца і г. д.) Úntergang m -(e)s, -gänge;
за́хад со́нца Sónnenuntergang m;
2. (напрамак свету) Wésten m -s;
на за́хадзе im Wésten;
3. (заходнія краіны) Wésten m -s, Ókzident m -(e)s; das wéstliche Áusland
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
verséngen
vt абпалі́ць, падпалі́ць
die Sónnenhitze verséngte den Rásen — гара́чае со́нца вы́паліла траву́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зні́зіцца, зні́жуся, зні́зішся, зні́зіцца; зак.
1. Спусціцца ніжэй.
Сонца знізілася.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць ніжэйшым (па ступені, велічыні, інтэнсіўнасці і пад.).
Цэны знізіліся.
Аўтарытэт знізіўся.
|| незак. зніжа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. зніжэ́нне, -я, н.
Самалёт пайшоў на з. (пачаў зніжацца ў 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
залаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; незак., што.
1. Пакрываць золатам, пазалотай.
З. лыжкі.
2. Асвятляючы, надаваць чаму-н. залацісты колер.
Сонца залоціць лес.
|| зак. вы́залаціць, -лачу, -лаціш, -лаціць; -лачаны (да 1 знач.) і пазалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны.
|| наз. залачэ́нне, -я, н. (да 1 знач.); прым. залаці́льны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)