кра́таць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Дакранацца да каго-, чаго-н.; чапаць.

К. валасы.

2. што і чым. Рухаць, варушыць.

К. сена.

К. фіранку.

К. параненай рукой.

|| зак. пакра́таць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перакі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Кідаючы, перамясціць у іншае месца ўсё, многае.

П. дровы з двара пад павець.

2. Скідаць, злажыць нанава, іначай.

П. стог сена.

|| незак. перакі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расцерушы́ць, -церушу́, -цяру́шыш, -цяру́шыць; -цяру́шаны; зак., што.

1. Рассыпаць роўным рыхлым пластом.

Р. сена тонкім слоем.

2. Рассыпаць, разгубіць, перавозячы, пераносячы.

Р. жыта па дарозе.

|| незак. расцяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расцяру́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тарпа́, -ы́, мн. то́рпы іліч. 2, 3, 4) тарпы́, то́рпаў, ж. і торп, -а, мн. тарпы́, тарпо́ў, м.

Вялікая сцірта снапоў, саломы або сена, складзеная асобым спосабам для захоўвання пад адкрытым небам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

rick

[rɪk]

1.

n.

стог -а m., сьці́рта f. (се́на, сало́мы)

2.

v.t.

стагава́ць, сьціртава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вы́трасціся, ‑трасецца; пр. вытрасся, ‑траслася; зак.

Выпасці, высыпацца ад трасення. Сена вытраслася з воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак., што.

Дрэнна захоўваючы, даць падгнісці; трохі згнаіць. Прыгнаіць сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. прымеш, ‑ла; зак.

Трохі, злёгку намокнуць; падмокнуць. Сена прымокла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенаразбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы, ж.

Разбіванне, пераварочванне скошанай травы, сена ў час сушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенасушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Сельскагаспадарчая машына для сушкі сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)