пісямко́, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да пісьмо (у 1 знач.). — Напішы мне, калі ласка, Пісямко дахаты! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устано́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто ўстанаўлівае што‑н. [Камандзір:] — Канчай сваё пісьмо ды будзем трэніраваць устаноўшчыкаў трубкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ява́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Явы, яванцаў, які належыць, уласцівы ім. Яванскае пісьмо. Яванскае ўзбярэжжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rumple [ˈrʌmpl] v.

1. мяць; камячы́ць;

He rumpled the letter. Ён скамячыў пісьмо.

2. кудла́ціць, лахма́ціць (валасы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заказны́ в разн. знач. заказно́й;

~но́е пісьмо́ — заказно́е письмо́;

з. касцю́м — заказно́й костю́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́ўмы

(гр. neuma = знак, ківок)

старажытнае нотнае пісьмо з безлінейнай сістэмай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Скрыпт ‘рукапіс, манускрыпт’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-бел. скриптъ ‘ліст, пісьмо’ (Ст.-бел. лексікон). Запазычанне з польск. skrypt ‘афіцыйная папера, дакумент; вэксаль’; або непасрэдна з лац. scriptum ‘лінія, рыса; пісьмовае сачыненне, тэкст’ (Варш. сл., 6, 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заказно́й

1. заказны́, зро́блены на зака́з;

2. (о почтовом отправлении) заказны́;

заказно́е письмо́ заказно́е пісьмо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піса́нне н

1. (дзеянне) Schréiben n -s;

2. разм часцей іран (напісанае) Schréiben n, Schríftstück n -(e)s, -e; Geschréibsel n -s (пагард);

◊ Свяшчэ́ннае Піса́нне гл пісьмо: Святое Пісьмо

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ру́ны, рун, адз. ру́на, -ы, ж.

1. Старажытныя пісьмёны пераважна скандынаваў, якія захаваліся ў надпісах на камянях, зброі і іншых прадметах.

2. Старадаўнія народныя эпічныя песні ў карэлаў, фінаў і эстонцаў.

|| прым. руні́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Рунічнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)