размо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да размовы (у 1 знач.), уласцівы ёй. Размоўная інтанацыя вершаў Маякоўскага. Размоўны стыль. □ Кідаецца ў вочы рытмічнае багацце паэмы [«Ясныя водбліскі» А. Бялевіча]. Рытм тут — то просты, размоўны, які нагадвае гаворку, то мілагучны і пявучы. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульгарыза́цыя

(ад лац. vulgaris = просты, звычайны)

грубае спрашчэнне якога-н. пытання, поглядаў, вучэння, падача яго ў скажоным выглядзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гаплафа́за

(ад гр. haploos = просты + фаза)

частка жыццёвага цыкла асобіны, калі клетачнае ядро змяшчае адзінарную (гаплоідную) колькасць храмасом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рыбо́за

(англ. ribose)

просты цукар, які выступае як састаўная частка некаторых біялагічна важных злучэнняў, напр. нуклеінавых кіслот, вітамінаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

mere [mɪə] adj. нязна́чны; звыча́йны; про́сты;

He’s a mere clerk. Ён усяго толькі клерк;

She is a mere child. Яна яшчэ зусім дзіця.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

birthless

[ˈbɜ:rӨləs]

adj.

1) ні́зкі; про́сты

2) дарэ́мны; бескары́сны

3) про́стага пахо́джаньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пай, паю, м.

Доля, якая ўносіцца ў капітал якога‑н. таварыства кожным яго ўдзельнікам. Уступны пай. Кааператыўны пай. □ У брацтвы ўваходзілі цэхавыя майстры, гараджане, купцы і розны просты люд (доступ сюды быў вольны, трэба было толькі ўнесці пэўны грашовы пай). Шакун.

[Тур. pay — частка, жэрабя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несклада́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Просты па сваёй прыродзе, будове, выкананню і пад. Нескладаны механізм.

2. Які не з’яўляецца цяжкім для ажыццяўлення, вырашэння; няцяжкі. Нескладанае пытанне. □ Самая нескладаная аперацыя ў [панскай] Польшчы каштавала столькі, што можна было на гэтыя грошы купіць карову. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трывія́льны

(фр. trivial, ад лац. trivialis = звычайны, просты)

пошлы, збіты, пазбаўлены свежасці і арыгінальнасці (напр. т-ая думка, т. жарт).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

homely [ˈhəʊmli] adj.

1. BrE дама́шні, уту́льны

2. про́сты, звыча́йны; сці́плы;

a dear little homely woman мі́лая прастаду́шная жанчы́на

3. AmE непрыго́жы, несамаві́ты, нязгра́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)