Серб ‘серб, прадстаўнік народа Сербіі’, сербія́нін ‘тс’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), сербія́нка ‘від хуткага танца’ (ТСБМ, Мат. Гом.), сербія́ночка ‘тс’ (ТС). Яснай этымалогіі не мас. Прасл.*sьrbi ‘сербы’ звязваюць з *sьrbati (гл. сёрбаць), што не пераконвае; грэч.Σερβοι паводле Трубачова (Этногенез₂, 313), сведчыць пра індаеўрапейскае паходжанне назвы. Гл. Фасмер, 3, 604; Глухак, 573.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэзідэ́нт
(фр. resident, ад лац. residens, -ntis = які сядзіць на месцы)
1) дыпламатычны прадстаўнік адной дзяржавы ў другой, па рангу ніжэйшы за пасланніка;
2) тайны прадстаўнік разведкі, які дзейнічае на тэрыторыі іншай дзяржавы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
града́цыя, ‑і, ж.
Паслядоўнасць, паступовасць у размяшчэнне чаго‑н., звязаная з павышэннем або аслабленнем велічыні, сілы, значэння. За суддзямі, таксама захоўваючы саслоўныя градацыі, ішлі: напышлівы прадстаўнік дваранства, мінскі губернатар маршалак Ромава-Рымша-Сабур, член управы Янцэвіч, які прыбыў замест гарадскога галавы.Колас.
[Лац. gradatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шэйх, ‑а, м.
1. Галава роду, а таксама старэйшым абшчыны ў арабскіх краінах. П’юць віно Каля ларкоў абхазцы, Штось гавораць, Нібы шэйхі ў казцы...Лойка.
2.Прадстаўнік вышэйшага духавенства ў мусульман, багаслоў і прававед. У сем’ях шэйхаў з дзяцінства вучаць валодаць абліччам.Караткевіч.
[Ад арабск. šaih.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плутакра́т
(ад гр. plutos = багацце + -крат)
прадстаўнік найбольш багатай і ўплывовай часткі пануючага класа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
саты́рык
(лац. satiricus, ад гр. satyrikos = сатырычны)
прадстаўнік сатырычнага напрамку ў літаратуры і мастацтве.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Баскак, байскай, бойскак, боскак ’баскак, прадстаўнік ханскай улады, зборшчык даніны’ (ужо ст.-бел.; Булыка, Запазыч.). Рус.баска́к, укр.баска́к, польск.baskak. Запазычанне з цюрк. моў. Параўн. чагат.baskak. Праабражэнскі, 1, 18; Фасмер, 1, 131. Больш верагоднай здаецца версія пра запазычанне з тат. моў (ст.-тат.баскак). Гл. Дзмітрыеў, Тюрк. эл., 19; Шанскі, 1, Б, 51–52.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Bohemian, bohemian
[boʊˈhi:miən]1.
adj.
1) багэ́мскі (чэ́скі)
2) чэ́ская мо́ва
3) багэ́мны
2.
n.
1) багэ́мец -ца m.
2) прадстаўні́к багэ́мы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гумані́ст
(ад лац. humanus = чалавечны)
1) чалавек, прасякнуты ідэямі гуманізму;
2) прадстаўнік гуманізму эпохі Адраджэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
капіталі́ст
(фр. capitaliste, ад лац. capitalis = галоўны)
прадстаўнік пануючага класа капіталістычнага грамадства, які валодае капіталам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)