Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вінадар (паэт.) ’той, хто дорыць віно’ (КТС, Р. Барадулін). Новаўтворанае складанае слова. Да віно і дарыць (гл.). Параўн. ст.-рус.винодати ’дарэнне віна’ (XII ст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
белака́менны, ‑ая, ‑ае.
Паэт. Пабудаваны з белага каменю. Белакаменны палац.// Які складаецца з пабудоў такога каменю. Белакаменны горад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
версіфіка́тар, ‑а, м.
Уст.Паэт, які добра валодае тэхнікай вершаскладання. //Іран. Той, хто піша беззмястоўныя ці бяздарныя вершы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залатагры́вы, ‑ая, ‑ае.
Нар.-паэт. З залатой грывай; з грывай залацістага колеру. У садзе залатагрывы конь пасецца.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зарані́ца, ‑ы, ж.
Паэт. Тое, што і заранка 1. Зара-зараніца гарыць у паднябессі, Залоціць красою разлогі.Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зме́еў, змеева.
Нар.-паэт. Які належыць змею. Тым часам змеевы служкі — цівуны ды гайдукі — самі панамі парабіліся.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трубаду́р, ‑а, м.
1.Гіст. Сярэдневяковы правансальскі паэт-спявак.
2.перан. Той, хто ўслаўляе што‑н. Трубадур капіталізму.
[Фр. troubadour.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акы́н
(цюрк. akyn)
народны паэт-імправізатар і спявак у некаторых народаў Азіі, напр. у казахаў, кіргізаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ветравей (паэт.) ’вецер’ (КТС, Якуб Колас, БРС) — новаўтварэнне ад ве́цер (гл.) і вей < веяць. Сюды ж прым. ветравейна (КТС, Я. Пушча). Параўн. таксама ўкр.вітрові́й ’тс’.