лі́шак, -шку м. изли́шек; избы́ток, избы́точность ж.;
л. хле́ба — избы́ток хле́ба;
ная́ўнасць лі́шкаў — нали́чие изли́шков;
л. тава́раў — избы́ток това́ров;
○ з лі́шкам — с изли́шком; с ли́шком, с ли́шним; с лихво́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Vórkommen
n -s, -
1) здарэ́нне, факт, вы́падак
2) радо́вішча (карысных выкапняў)
3) існава́нне, наяўнасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
білірубінемі́я
(ад білірубін + -емія)
наяўнасць павышанай колькасці білірубіну ў крыві, што заўважаецца пры захворваннях печані.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
білірубінуры́я
(ад білірубін + -урыя)
наяўнасць павышанай колькасці білірубіну ў мачы, што заўважаецца пры механічнай жаўтусе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гапластэмані́я
(ад гр. haploos = адзіночны, просты + stemon = аснова тканкі)
наяўнасць аднаго кола тычынак у кветцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
велікаду́шнасць, ‑і, ж.
Наяўнасць высокіх душэўных якасцей. На мяне нечакана нахлынула цёплае, да болю шчырае пачуццё да.. чалавека, які па дарозе сюды, магчыма, насустрач смерці, моўчкі цярпеў і наш недавер да сябе, і абразлівую велікадушнасць. Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кашалёк, ‑лька, м.
Кішэнная, звычайна скураная сумачка для грошай. — Колькі з мяне? — спытаў Лемяшэвіч, дастаючы з кішэні кашалёк. Шамякін. // перан. Разм. Пра грошы, багацце.
•••
Пусты кашалёк — пра адсутнасць грошай.
Тугі (тоўсты) кашалёк — пра наяўнасць вялікіх грошай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадстаўні́цтва, ‑а, н.
1. Выкананне абавязкаў прадстаўніка. Судовае прадстаўніцтва.
2. Наяўнасць прадстаўнікоў ад якой‑н. арганізацыі ў органах кіравання, на з’ездах і пад.
3. Установа, якая выконвае чые‑н. даручэнні, абараняе чые‑н. інтарэсы. Дыпламатычнае прадстаўніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ціка́ва,
1. Прысл. да цікавы.
2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць увагі, цікавасці, інтарэсу да чаго‑н. Цікава наведаць вёску, дзе нарадзіўся і вырас. Бядуля. — Цікава, цікава, што там твае лічыльнікі паказваюць? — настаражыўся Міхальчук. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Траі́сты ’траякі’, ’падпісаны трыма дзяржавамі’, траі́стасць ’наяўнасць траякіх сувязей або трайнога саставу’ (ТСБМ). З польск. twoisty ’траякі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)