north-wester [ˌnɔ:θˈwestə] n. мо́цны паўно́ чназахо́дні ве́цер;

naut. норд-ве́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

урага́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Вецер разбуральнай сілы.

Па Палессе прайшоў у.

У. вайны (перан.). Пранесціся ўраганам (перан.: імкліва).

|| прым. урага́нны, -ая, -ае.

Вецер ураганнай сілы.

У. абстрэл (бесперапынны, моцны на працягу значнага часу).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канья́к, ‑у, м.

Моцны алкагольны напітак са спірту, атрыманага перагонкай вінаградных він і вытрыманага ў дубовых бочках.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

містра́ль, ‑ю, м.

Халодны і моцны паўночна-заходні вецер, які дзьме асабліва зімой на міжземнаморскім ўзбярэжжы Францыі.

[Фр. mistral, ад лац. magistralis — кіруючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vigorous

[ˈvɪgərəs]

adj.

мо́цны, ду́жы; энэргі́чны; бадзёры

vigorous protest — энэргі́чны пратэ́ст

vigorous constitution — мо́цны целаскла́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кондо́вый

1. (о лесе) обл. дзябёлы, адмысло́вы;

2. (старинный) старада́ўні; (застарелый) застарэ́лы; (прочный) трыва́лы, мо́цны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўце́шны, -ая, -ае.

1. Такі, што немагчыма суцешыць, супакоіць.

Няўцешная маці.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення (пра гора, слёзы і пад.).

Няўцешнае гора.

3. Які не прыносіць суцяшэння, несуцяшальны.

Няўцешныя весткі.

|| наз. няўце́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпяча́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Запячатаць чым-н.

П. сургучом.

2. Паставіць пячатку на чым-н.

П. дакумент.

3. перан. Моцна прыціснуць, прыбіць.

Моцны дождж прыпячатаў траву.

|| незак. прыпяча́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрыхні́н, ‑у, м.

Моцны яд, які атрымліваюць з насення трапічнай расліны чылібухі (выкарыстоўваецца ў лячэбных дозах у медыцыне).

[Ад грэч. strychnos — рвотны арэшак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахіцэфа́лія

(ад гр. pachys = моцны + -цэфалія)

галава з моцнай пляскатасцю патыліцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)