неараманты́зм

(ад неа- + рамантызм)

кірунак у літаратуры і мастацтве канца 19 — пач. 20 ст., які выяўляў падабенства да рамантызму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фікса́тар, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Прыбор, прыстасаванне для рэгулявання, замацоўвання чаго‑н.

2. ‑у. Спец. Хімічныя рэчывы, якімі фіксуюць клеткі, тканкі, органы для захавання іх прыжыццёвай структуры.

3. ‑а. Той, хто фіксуе (у 2 знач.) што‑н. У сучасным мастацтве, гаворыць Міхась Савіцкі, ёсць нямала прыкладаў, калі натура бярэ верх. Творца становіцца фіксатарам. «Маладосць».

[Фр. fixateur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жанр м.

1. (род, від у мастацтве) Genre [ʒã:rə] n -s, -s, Art f -, -en;

лёгкі жанр léichte Múse, Unterháltungskunst f -;

2. (жывапіс на бытавыя тэмы) Génrebild n -(e)s, -er; Síttenbild n, Síttengemälde n (карціна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́браз, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У філасофіі: вынік і ідэальная форма адлюстравання прадметаў і з’яў матэрыяльнага свету ў свядомасці чалавека.

2. Выгляд, аблічча, якія ўзнікаюць у памяці, ва ўяўленні.

В. маці.

3. Жывое, нагляднае ўяўленне аб кім-, чым-н.

Светлыя вобразы будучага.

4. У мастацтве: абагульненае мастацкае адлюстраванне рэчаіснасці, увасобленае ў форму канкрэтнай індывідуальнай з’явы.

Паэт мысліць вобразамі.

5. У мастацкім творы: тып, характар, створаны пісьменнікам, мастаком, артыстам.

Вобразы рамана.

Артыст увайшоў у в. (ужыўся ў ролю). Стварыць в. рабочага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веры́зм

(іт. verismo, ад лац. verus = праўдзівы)

рэалістычны кірунак у італьянскай літаратуры і мастацтве канца 19 ст., блізкі да натуралізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

індыхені́зм

(ісп. indigenismo)

плынь у літаратуры і мастацтве краін Лац. Амерыкі, звязаная з распрацоўкамі тэматыкі, што характарызуе жыццё індзейскага насельніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рака́йль

(фр. rocaille = асколкі камянёў, ракавіны)

арнамент у выглядзе стылізаваных ракавін, абломкаў скалы ў архітэктуры і прыкладным мастацтве стылю ракако.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Балонская школа (у выяўл. мастацтве) 1/176; 2/107—108; 5/177; 11/335

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Фларэнцінская школа (у мастацтве) 1/126; 5/177; 6/534; 10/608; 11/335

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Мудэхар» (стыль у арх. і выяўл. мастацтве) 1/404; 3/574; 5/165, 277

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)