прары́ў, -ы́ву, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м.

1. гл. прарвацца, прарваць.

2. Месца, дзе прарвана (у 2 і 3 знач.) або дзе прарвалася, прарваліся (у 2 і 4 знач.).

П. у плаціне. П. у лініі абароны праціўніка.

3. перан. Парушэнне ходу работы, якое вядзе да зрыву выканання заданння, плана.

П. у рабоце.

Выйсці з прарыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спіра́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Незамкнутая крывая лінія, якая ўтварае шэраг абаротаў вакол пункта на плоскасці або вакол восі.

2. Дрот, спружына або іншы прадмет, звітыя, скручаныя па такой лініі.

С. для праса.

|| памянш. спіра́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (да 2 знач.).

|| прым. спіра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папіля́рны

(ад лац. papilla = сасок);

п-ныя лініі — рэльефныя лініі на далонях, падушачках пальцаў, падэшвах ног чалавека і малпаў; застаюцца нязменнымі на працягу ўсяго жыцця і строга індывідуальныя, на чым заснавана дактыласкапія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тандэ́м м.

1. тэх. (размяшчэнне ў адной лініі) Tándemanordnung f -, -en;

2. спарт. (веласіпед) Tándem n -s, -s, Tándemfahrrad n -s, -räder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лінеа́рны

(лац. linearis)

які адносіцца да лініі, акрэслены лініяй, выражаны пры дапамозе ліній.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

он-ла́йн

(англ. on line = на лініі)

рэжым непасрэднай сувязі з сістэмай камп’ютэра.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

медыя́на, ‑ы, ж.

1. У геаметрыі — прамая лінія, якая злучае вяршыню вугла трохвугольніка з сярэдзінай процілеглай стараны.

2. У статыстыцы — велічыня, што знаходзіцца ўсярэдзіне рада велічынь, размешчаных па ўзрастаючай або сыходнай лініі.

[Ад лац. mediana — сярэдняя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэвія́цыя, ‑і, ж.

1. Адхіленне стрэлкі компаса ад лініі магнітнага мерыдыяна пад уздзеяннем вялікіх мас жалеза.

2. Адхіленне (самалёта, судна, снарада, радыёхвалі і пад.) ад патрэбнага напрамку пад уплывам якіх‑н. прычын.

[Фр. déviation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец.

1. Прамая, якая злучае дзве кропкі крывой лініі.

2. Восевы шкілет у выглядзе пругкага эластычнага цяжа, спінная струна (у некаторых жывёл і ў зародка чалавека).

[Грэч. chordē — струна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыхо́дны

1. нисходя́щий;

па ~най лі́ніі — по нисходя́щей ли́нии;

у ~ным пара́дку — в нисходя́щем поря́дке;

с. на́ціск — лингв. нисходя́щее ударе́ние;

2. мат. (совпадающий) сходя́щийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)