канстытуцы́йны konstitutionéll, Verfássungs-, verfássungsmäßig;

канстытуцы́йны лад konstitutionélles Regime [-´ʒi:m]; konstitutionélle Regíerungsform;

канстытуцы́йныя правы́ verfássungsmäßige Réchte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

úmdeuten

vt вытлума́чваць (на свой лад); тлума́чыць іна́чай [іна́кш]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

jódeln

vi спява́ць з пералі́вамі (на тырольскі лад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áusflippen

vi (s) ве́сці амара́льны лад жыцця́, распусці́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

regime [reɪˈʒi:m] n. рэжы́м; лад; ула́да;

a fascist/totalitarian/military regime фашы́сцкі/таталіта́рны/вае́нны рэжы́м;

a puppet regime марыяне́тачны ўрад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антыкамуні́зм, ‑у, м.

Варожая камуністычнай практыцы буржуазная ідэалогія, асноўным зместам якой з’яўляецца паклёп на сацыялістычны лад, фальсіфікацыя палітыкі і мэт камуністычных партый, вучэння марксізма-ленінізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канстытуцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канстытуцыі (у 1 знач.). Канстытуцыйныя законы. Канстытуцыйная камісія. // Заснаваны на канстытуцыі. Канстытуцыйны лад. Канстытуцыйная форма праўлення. Канстытуцыйная манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынцыпа́т, ‑у, М ‑паце, м.

У Старажытным Рыме — дзяржаўны лад, пры якім захоўваліся рэспубліканскія ўстановы, але фактычна ўлада належала імператару, які лічыўся першым сярод роўных.

[Лац. principatus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настра́иваться​II несов.

1. муз., радио настро́йвацца, нала́джвацца;

2. (приходить в какое-л. настроение, расположение) настро́йвацца;

настра́иваться на ми́рный лад настро́йвацца на мі́рны лад;

3. страд. настро́йвацца; нала́джвацца; падбухто́рвацца; падбіва́цца; падгаво́рвацца; см. настра́ивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Мажор ’музычны лад, які мае бадзёрую гукавую афарбоўку’, (разм.) ’вясёлы, радасны настрой’ (ТСБМ) — запазычана праз рус. мову з франц. majeur < італ. maggiore ’большы’, ’вышэйшы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)