се́рны в разн. знач. се́рный;

~ная кіслата́ — се́рная кислота́;

с. ангідры́д — се́рный ангидри́д;

~ная печ — се́рная печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вы́есці, -ем, -есі, -есць; -едзім, -есце, -едуць; вы́еў, -ела; вы́еш; -едзены; зак., што.

1. З’есці ўнутраную частку чаго-н. В. начынку. Не варты выедзенага яйца (не мае ніякага значэння; разм.).

2. З’есці ўсё, што знаходзіцца ў чым-н. В. міску крупніку.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіць, разбурыць чым-н. едкім. Кіслата выела дзірку ў тканіне. Дым выеў вочы (стала балюча глядзець ад дыму).

|| незак. выяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

се́рны Schwéfel-; schwéfelhaltig;

се́рны калчада́н мін Schwéfelkies m -es, -e;

се́рная кіслата́ хім Schwéfelsäure f -;

се́рная крыні́ца Schwéfelquelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ацэт-

(лац. acetum = воцат)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «воцатная кіслата».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

воцат, ✂, м.

Вадкасць з рэзкім кіслым смакам, якая ўжываецца як вострая прыправа ў ежу, для кансервавання прадуктаў.

|| прым. воцатны, ✂.

  • Воцатная кіслата (спец.).
  • Воцатная эсенцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бензо́йны

(ад бензой)

які мае адносіны да бензою (напр. б-ая кіслата, б-ая смала).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

pruski

прускі;

błękit pruski маст. берлінскі лазурак;

kwas pruski хім. сінільная кіслата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бор​1, ✂, м.

Хімічны элемент, які ўваходзіць у састаў многіх мінералаў.

|| прым. борны, ✂.

◊

  • Борная кіслата — хімічнае злучэнне, крышталічнае рэчыва, якое ўжываецца ў тэхніцы і медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аргіні́н

(ад гр. arginoeis = сляпуча белы)

арганічная кіслата, якая ўваходзіць у склад бялкоў жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

solny

soln|y

саляны;

kwas ~y — саляная кіслата;

zalewa ~a — расол; (селядцовы) лёк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)