Вучы́цель ’настаўнік’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вучы́цель ’настаўнік’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прокла́дывать
прокла́дывать доро́гу че́рез го́ры праклада́ць (пракла́дваць) даро́гу праз го́ры;
прокла́дывать я́блоки соло́мой праклада́ць (пераклада́ць, перакла́дваць) я́блыкі сало́май;
прокла́дывать
прокла́дывать себе́ доро́гу праклада́ць (пракла́дваць) сабе́ даро́гу;
прокла́дывать путь чему́-л. праклада́ць (пракла́дваць) шлях чаму́-не́будзь;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
аберага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Засцерагаць, ахоўваць ад чаго‑н. шкоднага, небяспечнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Náchbehandlung
1)
2) дадатко́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
tend2
1. мець тэндэ́нцыю, схі́льнасць;
2. (to/towards) ісці́ ў пэ́ўным напра́мку, кірава́цца (пра
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Павілі́ца ’павітуха (пустазелле)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
архітэкту́ра, ‑ы,
Майстэрства праектавання, будавання і мастацкага афармлення пабудоў; дойлідства.
•••
[Лац. architectura.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
béssern
1.
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вводи́ть
1.
вводи́ть в помеще́ние уво́дзіць у памяшка́нне;
вводи́ть в
вводи́ть в употребле́ние уво́дзіць ва ўжыва́нне;
вводи́ть в де́йствие уво́дзіць у дзе́янне;
вводи́ть в насле́дство уво́дзіць ва ўлада́нне спа́дчынай;
вводить в заблужде́ние уво́дзіць у зман;
2. (наверх) узво́дзіць;
вводи́ть на ле́стницу узво́дзіць на ле́свіцу (на ўсхо́ды);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
zalecić
1. парэкамендаваць;
2. даручыць; даць указанне;
3. прапісаць;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)