сатэлі́т

(лац. satelles, -litis = спадарожнік, паплечнік)

1) спадарожнік планеты (напр. Месяц — с. Зямлі);

2) шасцярня ў механізме, якая круціцца разам з воссю вакол цэнтральнага кола накшталт спадарожніка планеты;

3) дзяржава, фармальна незалежная, а фактычна падпарадкаваная іншай, больш моцнай дзяржаве;

4) перан. паслугач, выканаўца чужой волі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́нчык м. памянш. Éndchen n -s, -; Spítze f -, -n (вастрыё); Zípfel m -s, -; Zípfelchen n -s, (хусткі і пад.);

ко́нчык но́са Násenspitze f;

◊

гэ́тае сло́ва кру́ціцца ў мяне́ на ко́нчыку языка́ dieses Wort liegt mir auf der Zúnge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заста́ва, ‑ы; Р мн. ‑стаў; ж.

1. Гіст. Месца ўезду ў горад або выезду з яго, якое раней ахоўвалася вартай. Гарадская застава.

2. Атрад, які нясе ахоўную службу; варта. Выставіць заставы. □ Патржанецкі прыйшоў у лагер ужо вечарам. Ніхто не сустрэў яго. Ніякіх застаў, ніякіх вартавых не было. Чарнышэвіч.

3. Вайсковае падраздзяленне, якое ахоўвае ўчастак дзяржаўнай граніцы, а таксама месца знаходжання гэтага падраздзялення. Прывесці парушальніка на заставу.

4. Разм. Плаціна, застаўка. Стрыманая заставамі вада павольна круціцца перад мостам. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wírbeln

vi

1) круці́цца, вярце́цца

2) насі́цца ві́храм

3) бурлі́ць (пра ваду)

4) клубі́цца (пра дым)

5) выбіва́ць по́шчак (на барабане)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Паўпры́ца, попрыца, парпліца, поўпрыца, поўпрыца, драг. пупрыця ’металічная пята з воссю, жалезным шворанем, на якім круціцца верхні камень жорнаў, і якая рэгулюе, мяльчэй ці буйней малоць’ (Дразд., Сержп. Грам., Сцяшк., Бір., Ян., ТС, Сл. ПЗБ, Мат. Гом.; КЭС, лаг.; асіп., Шатал.), ’млён’ (Янк. 3.), хоц. ’упарты чалавек’ (Мат. Маг.), ’дэталь у ветраку’ (Маш.). Балтызм. Параўн. літ. pumpure, pumpure ’паўпрыца’ (Зданцэвіч, LP, 8, 1960, 347). Лаўчутэ (Балтизмы, 49) удакладняе: крыніцай запазычання з’явіліся дэмінутыўныя формы pumpurikėy pumpurytė ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыпуска́ч ’кіёк, адзін канец якога ўсаджаны ў дзірку навоя і не дае навою круціцца’ (в.-дзв., Шатал.), прыпускні́к ’доўгая палка, якой нацягваюць ніткі асновы’ (віл., Жд. 1), прыпу́снік, пріпу́снік, прыпу́сьнік, прыпуска́льнік, прыпушча́льнік ’кій (клін), які ўтрымлівае кола (пярэдняга) задняга навоя’ (Нік. Очерки, Касп., Сл. ПЗБ; ушац., леп., малін., гарад., ЛА, 4). Параўн. рус. наўг. припуска́ть ’намотваць палатно на пярэдні вал (пры тканні)’, укр. припуща́льник ’шасцярня ў коле пярэдняга навоя ў кроснах’. Вытворныя з рознымі суфіксамі ад прыпуска́ць < пуска́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

snake

[sneɪk]

1.

n.

1) зьмяя́, вужа́ка f.

2) хі́тры, здра́длівы, верало́мны чалаве́к

3) зьме́йка, трос для прачышча́ньня тру́баў (у сантэ́хніцы)

2.

v.i.

ві́цца, круці́цца, як вужа́ка

•

- snake in the grass

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лёгкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць лёгкага (у 1–5 знач.). Светлая абліцоўка надавала .. [дому] лёгкасць. Шахавец. Я ведаю вашу [пілотаў] паходку: Разлічаны крок і размах І лёгкасць у жэстах кароткіх, Якой не ўладае і птах. Глебка. Са здзіўляючай лёгкасцю Ірына магла спакойна круціцца цэлы вечар на танцульках, хоць заўтра трэба было ісці здаваць чарговы залік. Краўчанка.

2. Пра стан унутранай свабоды, радасці, спакою. Таццяна слухала маладога чалавека, і незвычайная лёгкасць апаноўвала яе. Васілёнак. Даўно не адчуваў Пракоп такой лёгкасці, такога спакою душы, як цяпер. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

twist​2 [twɪst] v.

1. круці́ць; круці́цца

2. паваро́чваць; пакру́чваць;

twist a foot звіхну́ць нагу́

3. скажа́ць, перакру́чваць

♦

twist smb. round one’s little finger вярце́ць кім-н. як хаце́ць;

twist smb.’s arm infml рабі́ць уці́ск на каго́-н., прымуша́ць;

twist in the wind паку́таваць ад няпэ́ўнасці свайго́ стано́вішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ро́лік

(ням. Rolle)

1) дэталь машыны ў выглядзе невялікай шпулькі, кола або барабана, які круціцца;

2) частка падшыпніка ў выглядзе стальнога цыліндра;

3) невялікае металічнае кольца на ножках мэблі, раяля і інш.;

4) фарфоравы ізалятар для замацавання электрычных правадоў на сцяне, столі і інш.;

5) мн. канькі на калёсках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)