жыро́бус

[ад гр. gyros = кола, круг + (омні)бус]

тое, што і гіробус.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зубча́сты в разн. знач. зу́бча́тый;

~тае ко́ла — зу́бча́тое колесо́;

~тая града́ гор — зу́бча́тая гряда́ гор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rotate [rəʊˈteɪt] v.

1. (about/around) круці́ць; круці́цца; варо́чаць; варо́чацца;

rotate a wheel круці́ць ко́ла

2. чаргава́ць; чаргава́цца; змяня́цца па чарзе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Каро́глі ’пяць невялікіх кавалкаў кола (Для гульні)’ (Шп.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брытанама́нія, ‑і, ж.

Захапленне ўсім англійскім. Брухнальскі па сутнасці ліў ваду на тое ж кола брытанаманіі.. Міцкевіча як на асноўную першапрычыну з’яўлення яго балад. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храбусце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. храбусцець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Спалоханыя коні рванулі, і задняе кола з храбусценнем пераехала скінутаму [хлопцу] руку. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Záhnrad

n -(e)s, -räder тэх. зубча́стае ко́ла, шасцярня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шкіў, шківа, м.

Спец. Кола, якое перадае рух прывадному рэменю ці канату. [Лаўрэн:] — А на шківах цыркуляркі пасы ўжо надзеты, каб лес хутчэй пад пілы пусціць. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кольцо́ ср.

1. ко́льца, -ца ср.;

2. (круг) ко́ла, -ла ср.;

3. (перстень) пярсцёнак, -нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штурва́льный мор. и пр.

1. прил. штурва́льны;

штурва́льное колесо́ штурва́льнае ко́ла;

2. сущ. штурва́льны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)