Мі́чман ’воінскае марское званне’ (ТСБМ). З рус.ми́чман (з 1710 г.) ’малодшы лейтэнант у флоце’, якое з англ.midshipman ’марскі кадэт’ (Фасмер, 2, 630; Крукоўскі, Уплыў, 83).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
палко́ўнік, ‑а, м.
1. Афіцэрскае званне або чын, які ідзе за званнем падпалкоўніка. Палкоўнік ганарыўся тым, што ён, кадравы афіцэр, .. вырас ад капітана да палкоўніка, мае сем узнагарод.Шамякін.// Асоба, якая носіць гэтае званне. Пажылы, друзлы сівавусы палкоўнік сядзеў у штабе польскай дывізіі.Колас.
2.Уст. Камандзір палка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магі́стэрства, ‑а, н.
1.Званне, вучоная ступень магістра (у 1, 2 знач.).
2.Гіст. Праўленне магістра (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маркгра́фства, ‑а, н.
Гіст.
1. Княства, утворанае ў працэсе феадалізацыі з маркі 2 (у 1 знач.).
2.Званне маркграфа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аспрэ́чвацьнесов.
1. оспа́ривать; см. аспрэ́чыць;
2. (добиваться чего-л.) оспа́ривать;
а. зва́нне чэмпіёна — оспа́ривать зва́ние чемпио́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГАРДЭМАРЫ́Н
(франц. garde-marine літар. марская гвардыя),
званне ў ВМФ Расіі ў 1716—1917. Уведзена Пятром І для выпускнікоў Марской акадэміі пры накіраванні іх на флоцкую практыку (пасля практыкі атрымлівалі афіцэрскі чын). Напачатку прыраўноўваліся да салдат гвардыі і насілі форму Праабражэнскага палка. З 1752 гардэмарынамі наз. выпускнікі Марскога кадэцкага корпуса. У 1906 уведзена званне «карабельны гардэмарын».