бязмо́ўны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены магчымасці гаварыць.

Бязмоўная жывёліна.

2. Маўклівы, баязлівы, які не адважыцца слова сказаць.

Ён стаў пануры і б.

3. перан. Ціхі, напоўнены цішынёй.

Б. лес.

|| наз. бязмо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

беладу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Млекакормячая жывёліна роду куніц (з белай плямай на горле); каменная куніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярэ́зімак, ‑мка, м.

Разм. Свойская жывёліна мінулагодняга прыплоду (звычайна пра цялят, жарабят). Надвячоркам прызнаў з поля цялят-пярэзімкаў Віця. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясе́ц, пясца, м.

Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства сабачых, якая мае каштоўнае футра. Блакітны пясец. // Футра гэтай жывёлы. Каўнер з пясца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саракано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Жывёліна з чэрвепадобным целам і вялікай колькасцю членістых ножак; мнаганожка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

omnivorous [ɒmˈnɪvərəs] adj. fml

1. усёе́дны, усёпажыра́льны;

an omnivorous animal усёе́дная жывёліна

2. які́ прагна ўбіра́е/паглына́е;

an omnivorous reader заўзя́ты кнігалю́б

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бязмо́ўны

1. бесслове́сный;

~ная жывёліна — бесслове́сное живо́тное;

2. кро́ткий, поко́рный, безотве́тный;

3. перен. (исполненный тишины) безмо́лвный; молчали́вый;

б. лес — безмо́лвный (молчали́вый) лес

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

fatling

[ˈfætlɪŋ]

n.

ко́рмнік -а m.; малада́я жывёліна, адко́рмленая на мя́са

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прале́так ’аднагадовае жарабё, цялё’ (Нас.). Да пра- і лета. Калька польск. przelatek ’аднагадовая жывёліна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

браняно́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

1. Вялікі браніраваны ваенны карабель з магутнай артылерыяй на борце (гіст.).

2. Млекакормячая жывёліна сямейства непаўназубых, пакрытая панцырам з акасцянелых скураных шчыткоў, якая жыве ў Паўднёвай і Цэнтральнай Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)