цяку́н Цякучы дробны пясок (Слаўг., Уш.). Тое ж цекуне́ц (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
yeoman
[ˈjoʊmən]
n., pl. -men
1) падафіцэ́р-інтэнда́нт (у амэрыка́нскім флёце)
2) дро́бны земляўла́сьнік (у Англіі)
3) Archaic прыдво́рны слуга́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мікроб ’дробны арганізм, бактэрыя’ (ТСБМ). З франц.microbe (1877 г.), якое са ст.-грэч.μικρός ’малы’ і βίος ’жыццё’ праз польск. і рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лептаспі́ры
(н.-лац. leptospira, ад гр. leptos = дробны + speira = віток)
ніцепадобныя бактэрыі сям.спірахетаў, якія выклікаюць у жывёл і чалавека лептаспірозы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
maczek, ~ku
macz|ek
м.дробны мак;
pisać ~kiem — пісаць бісерам (дробненька)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kapuśniak, ~u
м.
1. суп з капусты; капуста;
2.разм.дробны дождж
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сняжо́к, ‑носу, м.
Ласк.да снег; невялікі снег. Лагодна і роўна падае зверху сняжок.Бядуля.Сняжком, як пухам лебядзіным, Дарогі злёгку замяло.Бялевіч.На дварэ некалькі дзён стаяў марозік, а ўчора нават пацерушыў дробны сняжок.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пласту́н ’карп, Cyprinus carpio’ (астрав., Сл. рэг. лекс.), укр.пластуне́ць ’род чарнаморскага селядца’, рус.раст.пласту́н ’дробны селядзец’. Відаць, да пласт (гл.), матывацыя, аднак, няясная.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трусца́ ‘густы сняжок’ (Сцяшк. Сл.). Да трусіць ‘сыпаць, церушыць’ (гл.). Паводле Астроўскага (ABSl, 27, 126), узыходзіць да прасл.*tręs‑/*trǫs‑, параўн. польск.trzęsionka ‘дробны дождж’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Скача́г ‘малы язь’ (ТС). Паводле Усачовай (Слав. ихт. терм., 73), да скакаць (гл.), бо можа выскокваць з вады, параўн. рус.лету́н ‘дробны лешч’; суф. ‑аг < ‑ак?