раздрабі́цца, ‑дробіцца; зак.

1. Разбіцца на дробныя частачкі. Камень раздрабіўся. Костка раздрабілася.

2. Раздзяліцца, распасціся на дробныя часткі, групы; расчляніцца. Поле раздрабілася на мноства ўчасткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рачо́к, ‑чка, м.

1. Памянш. да рак ​1; невялікі рак ​1.

2. звычайна мн. (рачкі́, ‑оў). Агульная назва групы дробных беспазваночных жывёл з класа ракападобных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумяшча́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сумяшчальнага; здольнасць сумяшчацца. Сумяшчальнасць паняццяў. Псіхалагічная сумяшчальнасць.

•••

Сумяшчальнасць крыві — уласцівасць чалавечага арганізма прымаць і засвойваць пры пераліванні кроў пэўнай біялагічнай групы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзаменава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.

1. Здаваць экзамен. Экзаменуецца вучань трэцяе групы Іван Ванька. Ён з указкаю стаіць каля карты. Колас.

2. Зал. да экзаменаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́ўня ’раёўня’ (Мат. Гом.). Вынік сцяжэння групы гукаў ад раёўня (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лідэр,

аўтарытэтны член арганізацыі або групы.

т. 9, с. 253

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

compatible [kəmˈpætəbl] adj. (with) сумяшча́льны; спалуча́льны;

compatible blood gro ups сумяшча́льныя гру́пы крыві́;

compatible drugs медыкаме́нты, які́я мо́жна прыма́ць ра́зам;

compatible software comput. сумяшча́льнае прагра́мнае забеспячэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

караі́мы, ‑аў; адз. караім, ‑а, м.; караімка, ‑і, ДМ ‑мцы; мн. караімкі, ‑мак; ж.

Народнасць цюркскай моўнай групы, якая жыве ў Крыму і ў Літве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́мічы, ‑аў; адз. радзіміч, ‑а, м.

Групы ўсходнеславянскіх плямён, якія жылі ў першым тысячагоддзі ў міжрэччы Дняпра і Дзясны па цячэнню ракі Сож і яе прытокаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

member [ˈmembə] n.

1. член, ся́бра (клуба, групы, арганізацыі);

club/union/party members чле́ны клу́ба/прафсаю́за/па́ртыі;

UN member states/countries краі́ны − чле́ны ААН;

a full member паўнапра́ўны член

2. прадстаўні́к (групы людзей, жывёл);

The lion is a member of the cat family. Леў – прадстаўнік сям’і каціных;

a member of staff супрацо́ўнік (фірмы, кампаніі і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)