Анто́наўка ’гатунак яблык’, рус.антоновка ’тс’, этымалагічна яблыка з Антонавак; укр.антонівка. У рускіх слоўніках з 1843, з рускай у інш. слав. мовы (Шанскі, 1, А, 119). Патрэбна ўдакладненне месца, адкуль пашырыўся гатунак. Бел.антон (КТС) ’антонаўка’ ў выніку усячэння антонаўка па ўзору аніс — анісаўка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́жайст.-бел. ’від, гатунак’, ’род’, ’пол’ (1457 г.) з ст.-польск.rodzaj ’від, гатунак’. Мена ‑dz‑ > ‑ж‑, як у радзі́ць — дыял.ража́ць. Апрача таго, прасл.*dj, якое пераходзіла ў бел.*дж, у помніках пісьменства абазначаецца праз ж: промежу, преже, гражане, хожене (Карскі, 1, 381).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сорт, -у, М со́рце, мн. сарты́, -о́ў, м.
1. Тое, што і гатунак.
Першы с. (таксама перан.: пра што-н. вельмі добрае). Мука першага сорту.
2. Разнавіднасць якой-н. культурнай расліны, якая адрозніваецца ад іншых раслін гэтага ж віду якімі-н. каштоўнымі якасцямі.
Высокаўраджайныя сарты пшаніцы.
|| прым.сартавы́, -а́я, -о́е (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
marque
[mɑ:rk]
n., Brit.
ма́рка f.; гату́нак -ку m., тып вы́рабу (тава́ру); мадэ́ль f. (машы́ны)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
арнау́тка
(укр. арнаутка, ад тур. arnaut = албанец)
гатунак яравой цвёрдай пшаніцы са шклопадобным белым зернем.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
партве́йн
(ням. Portwein, ад парт. Porto = назва горада + ням. Wein = віно)
гатунак моцнага вінаграднага віна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
флінтгла́с
(англ. flintglass, ад flint = крэмень + glass = шкло)
гатунак аптычнага шкла з высокім паказчыкам праламлення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Рамно́ўка ’гатунак бульбы’ (Жд. 1). Магчыма, у выніку распадабнення ад *ранноўка ’ранняя бульба, скараспелка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Mókka
m -s, -s
1) мо́цная ка́ва
2) мо́ка (гатунак кавы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
węgierka
ж.
1. (гусарская куртка) венгерка;
2. (гатунак) венгерская сліва; венгерка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)