1) зна́чны (до́бра ба́чны), які́ кі́даецца ў во́чы; выра́зны
2) асаблі́вы, незвыча́йны, які́ прыця́гвае ўва́гу
an actress of conspicuous charm — акто́рка з надзвыча́йнай прыва́бнасьцю
3) го́дны ўва́гі; ве́льмі до́бры, выда́тны
4) паказны́, прэтэнзі́йны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tangible
[ˈtændʒəbəl]1.
adj.
1) які́ мо́жна абма́цаць, успрыня́ць до́тыкам
2) рэа́льны; факты́чны; відаво́чны, выра́зны
tangible evidence — відаво́чны до́каз
3) матэрыя́льны, ная́ўны
Real estate is tangible property — Нерухо́мая маёмасьць
2.
ная́ўная ўла́снасьць
3.
n.
матэрыя́льныя ва́ртасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́значыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
1. Набыць выразны характар, стаць відным. На шэрым фоне ўваходу [у пячору] вызначылася нейкая вялікая цёмная маса, спынілася, быццам здзіўленая, — пачуўся грозны, хрыплы рык.Маўр.// Раскрыць свой змест, форму. Спецыфіка прадмета вызначылася не адразу.// Выразна акрэсліцца. У адным месцы абора разбэрсалася, анучы аб’ехалі ўніз і вызначылася форма нагі.Чорны.
2. Поўнасцю скласціся. Марцін адчуваў, што Ганнін лёс ужо вызначыўся, як мае быць.Чорны.
3. Вылучыцца з ліку іншых чым‑н. Вызначыцца сваёй храбрасцю. □ Гонар зрэзаць і звязаць апошні сноп дастаецца таму, хто вызначыўся на ўборцы.Хадановіч.
4.чым. Стаць знамянальным, паказальным дзякуючы чаму‑н. Наш век вызначыўся выкарыстаннем атамнай энергіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БІЛІ́БІН Іван Якаўлевіч
(16.8.1876, с. Тархоўка каля С.-Пецярбурга — 7.2.1942),
рускі графік-ілюстратар і тэатр. мастак. Вучыўся ў Мюнхене (1898), у Пецярбургу ў І.Я.Рэпіна — у школе-майстэрні М.К.Ценішавай (1898—1900) і ў АМ як вольны слухач (1900—04). Выкладаў у Рысавальнай школе Т-ва заахвочвання мастакоў (1907—17), з 1936 праф. Ленінградскай АМ, чл. аб’яднання «Свет мастацтва». Яркі прадстаўнік «мадэрну» ў рус. графіцы. Стварыў самабытны арнаментальна-дэкар., графічна выразны «білібінскі стыль» кніжнай ілюстрацыі, заснаваны на стылізацыі матываў нар. лубка, вышыўкі, разьбы па дрэве, стараж. мініяцюры (да быліны «Вальга», «Казкі пра залатога пеўніка» А.С.Пушкіна, «Песні пра купца Калашнікава» М.Ю.Лермантава, «Кулікоўская бітва»). Яго эскізы тэатр. дэкарацый і касцюмаў узнаўляюць казачны, фантаст. свет рус. фальклору.
Літ.:
Климов Г.Е. Поиски пера жар-птицы: Жизнь и творчество рус. худож. И.Я.Билибина по материалам собр. Е.П.Климова. М., 1981.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
іскры́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Які вылучае, мае ў сабе многа іскраў. Васіліна тым часам падкідала сушняк у маленькую печ, і чырвонае іскрыстае полымя вырывалася з чалеснікаў, нібы яму там цесна было.Сабаленка.Палае Агонь іскрысты ля карча.Ляпёшкін.
2. Які ззяе, зіхаціць іскрамі; бліскучы. Іскрысты снег. □ У вёсцы, дзе побач барок, Прабіўся, усплыў ручаёк, Празрысты, іскрысты і свежы.Бялевіч.// Пеністы, шыпучы. Іскрыстае віно. □ — Бач бо ты якое, аж свеціцца, — здзіўляліся госці, кожны падстаўляючы свой кубак, каб хоць трошкі і яму перапала гэтага іскрыстага пітва.Сабаленка.//перан. Яркі, выразны; агністы. Іскрысты смех. Іскрыстая радасць. □ І словы, што .. [Зося] вымаўляла, і іскрысты позірк, і ўся тонкая, сабраная постаць нібы ўвасаблялі энергію і волю.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разго́ністы, ‑ая, ‑ае.
1. Звязаны з разгонам (у 2 знач.); які бывае пры разгоне (у 2 знач.). Разгоністая хада. Разгоністы галоп. □ Аўчарка разгоністымі скачкамі набліжалася, прыцяўшы да галавы вушы.Быкаў.// Моцны, хуткі. Разгоністы вецер. Разгоністая хваля.
2. Шырокі, з вялікім разгонам (у 3 знач.); размашысты. Асветленая безліччу ліхтароў, узнікла перад вагонамі разгоністая камяніца вакзала.Шынклер.[Павел] стаяў непадалёку, безуважна ўзіраўся ў разгоністае палатно шашы, у разлегласць палёў і сасновых пералескаў.Вышынскі.// Залівісты, працяглы (пра голас, брэх і пад.). За перагародкай нешта сіпела, патрэсквала, узрывалася шорганнем і піскам, а потым наплываў разгоністы моцны, але не вельмі выразны голас.М. Стральцоў.
3. З вялікімі прамежкамі паміж літарамі (пра почырк, друк).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sharp
[ʃɑ:rp]1.
adj.
1) во́стры; до́бра заво́страны
a sharp knife — во́стры нож
2) во́страканцо́вы, сьпіча́сты
3) рапто́ўны, круты́(пра паваро́т)
4) во́стры, рэ́зкі
sharp words — рэ́зкія сло́вы
5) мо́цны, во́стры
a sharp pain — во́стры боль
6) выра́зны
the sharp contrast — рэ́зкі, выра́зны кантра́ст
7) во́стры, то́нкі; адчува́льны
a sharp eye — до́брае во́ка
sharp ears — чу́йныя ву́шы
2.
adv.
1) дакла́дна
at one o’clock sharp — дакла́дна, ро́ўна а пе́ршай гадзі́не
2) рапто́ўна, пі́льна
Look sharp! — Глядзі́ ва ўсе́ во́чы, будзь пі́льны
3.
n.Mus.
дые́з -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
articulate
[ɑ:rˈtɪkjələt]1.
adj.
1) выра́зна вымаўля́ны
articulate speech — выра́зная вымо́ва
2) здо́льны я́сна выка́звацца
3) выра́зны, я́сна вы́казаны
4) кале́нчаты; суста́ўчаты; чле́ністы
The backbone is an articulate structure — Сьпі́нны хрыбе́т ма́е чле́ністую будо́ву
2.[ɑ:rˈtɪkjəleɪt]
v.t.
выра́зна вымаўля́ць
3.
v.i.
выра́зна гавары́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
focus
[ˈfoʊkəs]1.
n., pl. -cuses or -ci
1) Phys. фо́кус -у m.
2) цэ́нтар -ру m. (ува́гі)
in focus — выра́зны
out of focus — невыра́зны
2.
v.t.
1) зьбіра́ць прамяні ў фо́кусе; настаўля́ць на фо́кус, факусава́ць
2) (on, upon) засяро́джваць (ува́гу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
све́жы, -ая, -ае.
1. Толькі што падрыхтаваны або атрыманы, не сапсаваны, а таксама такі, якога не кранула апрацоўка (вэнджанне, саленне, кансерваванне і пад.).
Свежыя кветкі.
Свежыя ягады.
С. чай.
Свежае мяса.
2. Які не быў у карыстанні, ва ўжыванні.
Свежыя фіранкі.
3. Пра ваду, паветра: чысты, нічым не забруджаны, які часта абнаўляецца.
У хаце свежае паветра.
Свежая вада.
4. Халаднаваты, не вельмі цёплы.
Вечар досыць с.
С. вецер.
5. Які не страціў сваёй яркасці, натуральнай афарбоўкі.
Фарба на сценах не пажухла, была як свежая.
Свежае сена (ярка-зялёнае).
6.Выразны, новы або арыгінальны.
Свежыя ўражанні.
Свежая думка.
С. погляд на праблему.
7. Поўны сіл, энергіі, здаровы (пра чалавека).
Са свежымі сіламі працаваць (адпачыўшы, паспаўшы).
8. Які нядаўна ці толькі што з’явіўся; новы.
С. нумар штотыднёвіка.
Свежыя чуткі (пакуль нікому невядомыя).
|| наз.све́жасць, -і, ж.
Не першай свежасці (не свежы).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)