tangible

[ˈtændʒəbəl]

1.

adj.

1) які́ мо́жна абма́цаць, успрыня́ць до́тыкам

2) рэа́льны; факты́чны; відаво́чны, выра́зны

tangible evidence — відаво́чны до́каз

3) матэрыя́льны, ная́ўны

Real estate is tangible property — Нерухо́мая маёмасьць

2.

ная́ўная ўла́снасьць

3.

n.

матэрыя́льныя ва́ртасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)