падрадзі́цца, ‑раджуся, ‑радзішся, ‑радзіцца; зак., з інф.

1. Наняцца, абавязаўшыся выканаць што‑н. на пэўных умовах. [Герасім Іванавіч:] — Прыходзіць неяк ранічкаю Ахрэм да мяне і кажа: давай, Гараська, падрадзімся настаўніку хату рубіць. Карамазаў.

2. Даць згоду зрабіць што‑н., узяцца зрабіць якую‑н. работу каму‑н. З вучнямі пятага і шостага класаў [Ніна] яшчэ хадзіла на калгасны ячмень [свірэпу] рваць. Сама падрадзілася. Лобан. Кукарэка, ахвотны да размовы, падрадзіўся ісці і паказаць дом старшыні. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блака́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Акружэнне горада, крэпасці, войск і інш. войскамі праціўніка з мэтай адрэзаць іх ад навакольнага свету і прымусіць здацца. Наступленне Савецкай Арміі апярэдзіла новую блакаду Налібоцкай пушчы. Брыль.

2. Сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на ізаляцыю якой‑н. дзяржавы з тым, каб прымусіць яе выканаць пэўныя патрабаванні або адмовіцца ад дзяржаўнай самастойнасці. Эканамічная блакада. Фінансавая блакада.

3. Выключэнне функцыі якога‑н. органа або сістэмы арганізма. Новакаінавая блакада.

[Англ. blockade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́сія ж.

1. Missión f -, -en; Bestímmung f -, -en, Áuftrag m -(e)s, -träge;

вы́канаць сваю мі́сію séine Missión erfüllen;

2. (дыпламатычная) Missión f -, -en; Delegatión f -, -en; Gesándtschaft f -, -en;

гандлёвая мі́сія Hándelsmission f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прайграва́ць

1. (выканаць) spíelen vt; vórspielen vt;

2. (згубіць) verspíelen vt, verlíeren* vt; den Kürz(e)ren zíehen* (разм.); den Schwárzen Péter in der Hand behálten* (у картах – застаццаў дурнях);

прайграва́ць вайну́ den Krieg verlíeren*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выкана́нне ср.

1. исполне́ние;

2. выполне́ние, исполне́ние; соверше́ние; произво́дство;

прыве́сці ў в. — привести́ в исполне́ние;

да ~ння — канц. к исполне́нию;

падляга́ць ~нню — подлежа́ть исполне́нию;

3. исполне́ние, выполне́ние;

4. выполне́ние, соблюде́ние;

1-4 см. вы́канаць;

5. муз., театр. исполни́тельство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

to be up to, up to

а) рабіць; наме́рвацца, хаце́ць рабі́ць

б) раўна́цца да каго́; быць здо́льным, адпаве́дным

to be up to a task — быць здо́льным вы́канаць зада́ньне

в) рабі́ць змо́ву

What are you up (to)? — Што тут за змо́ва? Што вы тут заду́малі?

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

віра́ж​I м. Kúrve [-və і -fə] f -, -n;

пло́скі віра́ж wéite Kúrve;

круты́ віра́ж énge [schárfe] Kúrve;

ісці́ ў віра́ж in die Kúrve gehen*;

вы́йсці з віражу́ die Kúrve verlássen*, aus der Kúrve kómmen*;

вы́канаць віра́ж éine Kúrve dréhen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кармі́ць, кармлю́, ко́рміш, ко́рміць; ко́рмлены; незак., каго (што).

1. чым і без дап. Даваць ежу, корм.

К. дзіця.

Пара к. карову.

2. Выкормліваць дзіця сваім малаком.

К. немаўля.

3. перан. Забяспечваць неабходным для пражыцця, утрымліваць.

К. сірот.

◊

Карміць абяцанкамі — абяцаць зрабіць што-н., але не выканаць.

|| зак. накармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены (да 1 і 2 знач.), пакармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены (да 1 і 2 знач.), пракармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены (да 3 знач.); наз. прако́рм, -у, м. (да 3 знач.) і пракармле́нне, -я, н. (да 3 знач.).

|| наз. кармле́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Раздзяліцца на часткі ад рэзкага руху або ад старасці; парвацца.

Вяроўка разарвалася.

Кашуля разарвалася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узарвацца знутры, распасціся на часткі.

Снарад разарваўся.

3. перан. Пра неабходнасць адразу выканаць многа спраў, паспець усюды (разм.).

Я на ўсё не разарвуся.

|| незак. разрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 2 і 3 знач.).

○

Душа (сэрца) разрываецца — пра пачуццё вострай жаласці, шкадавання.

Хоць разарвіся! — ужыв. пры ўказанні на незвычайна вялікую занятасць, неабходнасць быць адразу ў некалькіх месцах.

|| наз. разры́ў, -ры́ву, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уро́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Вучэбная работа, зададзеная вучню.

Вывучыць у.

Не зрабіў урокаў.

Складаны ў.

На заўтра ў мяне многа ўрокаў.

2. Вучэбная гадзіна, прысвечаная асобнаму прадмету.

У. роднай мовы.

Званок на ў., з урока.

Зарабляць урокамі (даючы прыватныя ўрокі).

3. Работа, якая павінна быць выканана да пэўнага тэрміну (уст.).

Выканаць дзённы ў.

4. перан. Нешта павучальнае, з чаго можна зрабіць вывад на будучае.

Урокі гісторыі.

Атрымаць добры ў.

Гэта табе будзе ў. надалей.

◊

Браць урокі чаго ў каго — вучыцца ў каго-н. прыватным чынам, не ў школе.

Браць урокі музыкі.

Даваць урокі — выкладаць асобным вучням, не ў школе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)