тэало́гія

(гр. theologia, ад theos = бог + logos = вучэнне)

багаслоўе, рэлігійнае вучэнне, якое імкнецца абгрунтаваць рэлігійныя догмы і вераванні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АСІ́РЫС,

у старажытнаегіпецкай міфалогіі бог расліннасці, вады, уладар замагільнага свету. Лічыўся сынам бога зямлі Геба і багіні неба Нут, яго сястрой і жонкай была Ісіда. Асірыса ўяўлялі ў вобразе чалавека з муміфікаваным целам і знакамі царскай улады; лічылі, што ён адвучыў людзей ад дзікага ладу жыцця, навучыў сеяць злакі, пячы хлеб, здабываць руды, будаваць гарады і інш. Брат Асірыса, бог пустыні Сет, забіў яго, але Ісіда знайшла цела мужа, здабыла ўтоеную ў ім жыццёвую сілу і зачала ад мёртвага Асірыса сына Гора. Грэкі атаясамлівалі Асірыса з Дыянісам. Міф пра смерць і ўваскрэсенне Асірыса паўплываў на ўзнікненне міфа пра Хрыста.

т. 2, с. 33

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

купідо́н

(фр. Cupidon, ад лац. Cupido = бог кахання ў выглядзе хлопчыка з лукам і стрэламі ў антычнай міфалогіі)

перан. прыгожы хлопчык або юнак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фарысе́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фарысея (у 1 знач.).

2. Уласцівы фарысею (у 2 знач.); ханжаскі, крывадушны. Акопы заараў стальны парог, Прабітыя ў зямлі сатлелі каскі, Жалезныя крыжы, падковы, спражкі, Дзе фарысейскі надпіс: «З намі бог». Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АХУРАМА́ЗДА, Ахура Мазда,

Аўрамазда, Армазд, у іранскай міфалогіі вярхоўнае бажаство зораастрыйскага і ахеменідскага пантэонаў; літаральна — «бог прамудры». З развіццём дуалістычных уяўленняў пра барацьбу спрадвечных пачаткаў дабра і зла Ахурамазда, у адрозненне ад бога Анхра-Майнью, асацыіраваўся з добрым пачаткам.

т. 2, с. 161

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВАРУ́НА,

у стараж.-індыйскай міфалогіі бог неба і воднай стыхіі, захавальнік ісціны і справядлівасці, разам з Індрай найвялікшы з багоў ведыйскага пантэона. Варуну падуладныя неба і зямля, яго адзенне — ноч і дзень, яго вока — сонца, сам ён тысячавокі.

т. 4, с. 14

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Багасло́ў, багасло́ўе, рус. богосло́в, богосло́вие, укр. богосло́в, богослі́вʼя і г. д. З ц.-слав. мовы (богословъ, богословиѥ), дзе гэта калька з грэч. θεολόγος, θεολογία, да θεόςбог’, λόγος ’слова, вучэнне’. Так і ў іншых слав. мовах. Падрабязней гл. Шанскі, 1, Б, 150–151.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Mars

I

f -, -en, m -, -e марск. марс

II

m -

1) Марс (бог вайны)

2) астр. Марс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адвярну́цца сов.

1. отверну́ться;

дзяўчы́на пачырване́ла і ~ну́лася — де́вушка покрасне́ла и отверну́лась;

2. отодви́нуться;

ка́мень ~ну́ўся — ка́мень отодви́нулся;

3. перен. отверну́ться;

а. ад сябро́ў — отверну́ться от друзе́й;

4. перен. отлучи́ться;

а. на хвілі́нку — отлучи́ться на мину́тку;

богу́ўся — (ад каго) бог забы́л (о ком)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gott

m -es, Götter Бог, бо́жышча

~ sei Dank! — дзя́куй Бо́гу!

~ befhlen! — з Бо́гам!

um ~es wllen! — далібо́г!

~ bewhre [behüte]! — барані́ [крый] Бо́жа!

zu ~ bten — малі́цца Бо́гу

~ hbe ihn slig! — ца́рства яму́ нябе́снае!

auf ~ buen — спадзява́цца на Бо́га

weiß ~! — Бог ве́дае!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)